Wie wat bewaart...die komt om in de troep

Ik heb nog de luxe dat ik over een kamer beschik in het ouderlijk huis, al begint die wel steeds minder mijn terrein te worden. Langzaam komen er spullen van pa, ma en m'n zusje te staan. Het ergste vind ik nog dat er een crosstrainer midden in de kamer staat, die ook nog eens nooit gebruikt wordt. M'n oude kamertje is niet zo groot, dat ding neemt dus effectief heel veel ruimte in beslag. De andere spullen kunnen me niet zoveel schelen...M'n moeder wil zo langzamerhand wel eens dat de rommel die er van mij nog ligt uitgezocht wordt.

Een paar maanden geleden moest ik dus door al het papierwerk dat onder het bed lag heen ploegen. Dat leverde, zoals altijd bij schoonmaakacties, veel onverwacht plezier op. Ik vond heel veel bladmuziek van KNA en ook zelfgeschreven brouwsels. Veel tijdschriften die ik vroeger las, veel schriftjes die ik vol heb geschreven. Het leukste vind ik wel de onverwachte herinneringen die daarbij omhoog komen. Bij de stukjes die je ooit geschreven hebt, en die je toen heel erg serieus en heftig vond, moet je nu een beetje grinniken. Oude agenda's waren soms wel pijnlijk. Ik documenteer best veel in mijn leven en soms kan ik nog droevig worden als ik bepaalde dingen onder ogen kom. Zo zag ik in een agenda uit 2005 heel trots staan "drie jaar verkering". Auw. Die herinneringen wil ik liever niet over me heen laten spoelen, maar die komen dan toch. Je kan ze niet tegenhouden. Nee, doe dan maar de muziekherinneringen. Om oude Partituurtjes moet ik altijd heel hard lachen. Zo las ik een stukje wat ik heb geschreven naar aanleiding van een bandjesavond van een van de toenmalige orkestleden, in 2006 was het geloof ik. We zijn toen gaan kijken met een hoop mensen van de jeugd en we hadden de grootste lol. Als ik het dan teruglees komt die herinnering ook weer naar boven.

Vanmiddag moest ik van m'n moeder de rommel bij m'n oude stereo installatie opruimen. Daar lagen een hoop cassettebandjes! Geweldig, allemaal meuk die ik vroeger zelf heb opgenomen. Deels vanaf de radio, deels door zelfs met een microfoon bij de speaker van de radio te liggen (kutkwaliteit, dat kan ik je zeggen). Ook vond ik een hele bende oude cd's, met vage opschriften als 'mijn favorieten'. Ik had toen blijkbaar niet de tegenwoordigheid van geest om er een datum of iets dergelijks op te zetten, dus wanneer het mijn favorieten waren? Ik kan er slechts naar gissen. Ook vond ik een cd met 'foto's kna feest'. Welk feest?? No idea. Ik heb de foto's net even bekeken en het was in de Schildkamp zo te zien. En we aten stamppot. De foto's zien er heel melig uit, maar de herinnering is helaas vervlogen. Dat kan natuurlijk ook. Je kan niet alles onthouden!

De mooiste vondst van vanmiddag was m'n oude walkman. Heel lang voor gespaard, ik geloof dat íe toen 180 gulden kostte. Ik vind hem nog steeds mooi! Een beetje vertwijfeld haalde ik de accu eruit. Die zat wat onder het stof. Even een uurtje in de oplader en maar hopen...Ik deed hem erin. Niks. Dood. Ik was al verdrietig. Maargoed, toch even eruit halen, flink blazen en even omdraaien en hoppa, hij deed het. Nu kon ik al m'n oude bandjes gaan terugluisteren. Op sommige bandjes hoor ik mezelf als 1 jarige een heel boekje opdreunen. Schattig toch om een keer terug te horen...Op 6 jarige leeftijd zat ik blijkbaar op een leeftijd dat ik van vieze woorden hield, aan de bandjes te horen...(tien minuten lang hoor je mij en een vriendje 'piemel' schreeuwen..en maar lachen...tja). Hier liet ik het maar even bij!

Ook vond ik nog een oude handdoek, die iemand voor mijn geboorte had geborduurd met een konijntje met mijn naam erop. Je kan er niets mee, en toch gooi je het ook niet weg.

Er ligt nog veel meer meuk op m'n kamer die ik moet uitzoeken. Het oude bureau moet nog en daarin liggen nog meer schriften en schrijfsels...tekeningen en weet ik het wat. Ik vrees dat ik die ook niet weg kan gooien. Wie wat bewaart die heeft wat, zo zegt men, maar komt uiteindelijk om in de troep!