<3 Agalloch

You always hope for these shows that near perfection. 
Agalloch have managed that with their last show in the Netherlands.
This was the fourth time I saw them and their best gig ever imo.
I got in the W2 a little early; Don saw me and still recognised me, how cool!

They started the show after Mely and Dornenreich.
The incense sticks brought the perfect atmosphere right away.
The smell reminded me of catholic church .... John was giving them away and I got one, yay :D

Then the songs....They started of with some of the old work: Dead Winter Days and As Embers Dress the Sky from the album Pale Folklore.
Then they went on to play songs from The Mantle: I Am the Wooden Doors and In The Shadow of Our Pale Compagnion.
The sound was a little bad at first (could barely hear John's vocals)
but that got better and better. It was loud...loud...but good.

I felt in heaven. I was all up front together with a friend (Nik) who
came all the way from London with his wife Milla to see Agalloch here as well.
We consider ourselves to be hardcore fans :D
Agalloch also played Limbs, Not Unlike the Waves and Bloodbirds from Ashes Against the Grain. That was their 'first' last track. Don recognised Nik and me up front and waved at us. The audience yelled for more and got more.
What a suprise, the played The Lodge (dismantled), a 9 minute postrock/postcore track. They ended (as they mostly do) with NOISE. Don ripped strings from his guitar and John even gave me and Nik his guitar-effects-thingie to play with.
That was awesome! I made 'music' with John Haughm. For me, as diehard 
fan that was a wish come true! It even got better when John grabbed my hand and Nik's hand and the three of us shared a minute or so just going into the noise, sharing our energy. It was a spiritual experience for me and I cannot believe how lucky I got to be able to share a moment like that with one of my heroes. This proves once more that music is a binding factor for humans. We can go 'into' music and move beyond the 'real world', into the spiritual world. I felt energetic and insanely happy.

After the gig we saw Don very quickly. John also came out and also recognised me and we talked for quite a bit. We made a pic with the band + Nik and me. There was chatting with John and Don for awhile longer and I bought the last tshirt from merchandise and a poster that everybody signed. 
John told me that Aesop (the drummer) bought lots of weed that he has to smoke in one night so that guy is prolly fucking wasted right now as I write this.

All in all it was an awesome experience from the best band of earth.
I invited them to come and play in Utrecht next year so hopefully they'll listen to me, their hardcore fan :D


PS: Dornenreich was also very cool, but due to me being exhausted now I won't write a review about them.

12,5 jaar lid bij KNA

Afgelopen woensdag was de algemene ledenvergadering bij KNA.
Een week daarvoor op de repetitie kregen Roel, Arnel en ik al te
horen dat we op de ALV een speldje zouden krijgen, dus of we 
aanwezig wilde zijn, eventueel met partner. M'n ouders wilde ik
het niet aandoen om op de ALV aanwezig te zijn en besides,
het interesseert ze toch geen reet. M'n beste vriend werkt in 
Amsterdam dus die redde het ook niet vanuit z'n werk. Maar ik vond
het wel prima, ik vierde het gewoon met m'n twee KNA-maatjes Roel
en Arnel. Tenslotte werden we alle drie gehuldigd dus dan kunnen
we het net zo goed met elkaar vieren!

De ALV begon om half 8 en eerst werden de financiën van de club
doorgenomen. Pieter, onze penningmeester, had het allemaal
netjes gedaan en we hebben zelfs 15,000 euro over om eindelijk
eens nieuwe uniformen te kopen. Die wollen broek (die absoluut
alleen voor heren geschikt is qua pasvorm met bierbuik en al 
ingecalculeerd) mag eindelijk de deur uit! Voor de
heren komt er waarschijnlijk een smoking, maar voor de dames
was er flink wat discussie. Sommigen zijn bang dat de uniformiteit
van het orkest verloren zal gaan als de dames een vrije kledingkeuze
hebben (zwart, of zwart-wit). Ik vind het juist een deftige uitstraling
hebben. Neem bijvoorbeeld het concertgebouworkest.
De mannen zitten daar in smoking, en de dames hebben iets zwarts
aan. De een heeft een jurk aan, de ander een nette broek met iets
moois daarop. Ik denk dat het bij KNA ook wel kan werken,
maar dan moeten we inderdaad wel strikte regels hebben. Ik wil
bijvoorbeeld heel graag een mooie avondjurk aanschaffen, dat lijkt
me geweldig! Maar een ander wil liever een broek aan en dat moet
dan ook kunnen. Tineke opperde om met alle dames samen te gaan
winkelen. Dat lijkt me ontzettend hilarisch, maar ik zie het er niet
echt van komen. Na de discussie over de kleding en wat andere
puntjes van het bestuur waren de jubilarissen aan de beurt!
Ik voelde zelfs spanning opkomen in m'n buik, want iedere jubilaris
zou toegesproken worden door een maatje uit het orkest.
Eerst werden Isa en Jet (twee dames die op oudere leeftijd zijn
begonnen op klarinet) in het zonnetje gezet. Respect voor hen hoor,
ze zijn begonnen toen ze al 55 waren, dan is het veel moeilijker
om nog een instrument te leren. Ze hebben het soms wel moeilijk in 
het orkest, maar ze blijven goed oefenen en hebben het wel naar
hun zin. Daarna riep de voorzitter Karin naar voren. Karin is de
vrouw van de dirigent en zij zit naast mij in het orkest. Ik moet zeggen
dat ik al hoopte en vermoedens had dat zij me zou toespreken.
Normaal is ze namelijk niet op de ALV en toen ik haar zag binnen
komen vroeg ik al: "hey, kom jij ook? Ik kom voor iets heel belangrijks
vandaag". Haar ogen twinkelden een beetje en ze zei met een
plagerig glimlachje iets in de trant van "oh, echt waar?" 
Dus toen zij naar voren liep waren mijn vermoedens bevestigd en
ik vond het heel lief dat ze helemaal vanuit Zelhem was gekomen
om een praatje te houden! Ik liep naar voren en voelde me zowaar
zenuwachtig. Karin had goed research gedaan naar mijn carriere
bij de vereniging.

Later zei ze dat ze me had ondervraagd tijdens repetities
zonder dat ik het door had. Zo was ze erachter gekomen dat ik
op 9-jarige leeftijd ben begonnen bij KNA. Het eerste jaar had ik les
en toen begon ik bij het jeugdorkest. Daar zat ik drie jaar en toen
mocht ik door naar het harmonieorkest. Daar zat ik een paar jaar
op de derde klarinet en toen heb ik vervolgens een poosje
alt-klarinet gespeeld. Toen kwam er een plaats vrij bij de solo-klarinetten
en nu zit ik sinds drie jaar naast Karin. Ze zei dat ze heel blij
was mij als buurvrouw te hebben. Verder vertelde ze nog
dat ik actief ben bij de jeugdcommissie en dat ik het Partituurtje
in elkaar zet. Ook vermeldde ze dat ze het grappig vond dat ik vaak
nogal pips aankom op repetities van KNA of het Wegenbouworkest
(waar zij en ik ook bijzitten) als ik naar een feestje ben geweest 
de vorige avond. Tja, daar sta je dan voor een zaal vol mensen 
met een rode kop. Ik vond het praatje van Karin heel leuk en stond 
met een brede grijns op m'n gezicht en tegelijkertijd kon ik me 
wel slecht een houding geven. Het is toch moeilijk om complimenten 
in ontvangst te nemen voor een volle zaal. Ik genoot er wel van, 
maar nu is het wel weer even goed voorlopig!

Nadat de ALV was afgelopen bedankte ik Karin nog voor haar
toespraak en ik meende het uit de grond van mijn hart. Echt
super dat ze zoiets voor mij heeft gedaan. Arnel en Roel hadden
hun speldje ook gekregen voor 12,5 jaar lidmaatschap. Theo 
was 25 jaar lid en kreeg een zilveren speldje. Tezamen met alle
jubilarissen gingen we op de foto. Nicole en Jeroen maakten
foto's dus die post ik later wel even als ik ze heb ontvangen. 
Het is mooi om te bedenken dat ik al meer dan de helft van mijn
leven lid ben bij KNA. Het orkest neemt een belangrijke plaats
in mijn leven in en ik ben zeker van plan om het 50-jarig jubileum
te halen!

Speakers uit grootmoeders tijd

De trots van mijn kamer (naast mijn boekenkast) betreft toch wel mijn speakerset. Als audiofiel luister ik ontzettend vaak naar muziek en goed geluid vind ik daarom heel belangrijk. Vooral als ik dubstep draai wil ik een goede, diepe bas horen. Ook bij metal is het fijn als je goede speakers hebt. Wacht even, eigenlijk is het altijd fijn om goede speakers te hebben, ook al draai je Frans Bauer. 

Ik ben al sinds mijn vijfde in het bezit van een geweldige speakerset, alleen besef ik het pas sinds een aantal jaren. Ik heb namelijk een afdankertje van mijn oma in huis staan. In de jaren ’70 heeft ze (voor veel geld) een voorversterker met twee Philips speakers gekocht. Ze vond het vervolgens een aantal jaren later te groot en log om in huis te hebben (oma is rijk en kijkt niet op van een nieuwe aankoop meer of minder). Ze koopt een compact setje die in die tijd in de mode waren, maar bagger geluid produceren. Mijn vader had toch wel door dat het zonde was om die speakers weg te gooien en heeft ze op mijn kamer gezet. Bedankt pa!

De voorversterker is een heel groot bakbeest met 6 schuiven waarmee je de bas, balance, treble, presence en het volume aan kunt passen. Er zitten ook veel knoppen op (die je echt met veel kracht moet indrukken) en van sommige van die knoppen is de functie me nog steeds niet duidelijk. Vroeger ging ik met die schuiven spelen dat ik een DJ was. Al die knopjes spraken wel tot mijn verbeelding en ik wilde heel graag radiopresentator worden! Lekker heel de dag aan knopjes zitten en schuiven verschuiven. Momenteel ben ik eigenlijk het meest blij met de volume en bas-schuiven. Voor dubstep zijn die namelijk van groot belang. De bas moet dan door je borstkas trillen. Ik heb gek genoeg nog nooit klachten gehad van huisgenoten, maar die zijn zelf ook niet vies van een harde-muziek-sessie. En sowieso ben ik nog wel zo sociaal dat ik de harde muziek alleen overdag draai.

Helaas merkte ik een jaar of twee geleden dat de linkerspeaker soms uitviel. Ik hoopte maar dat het geen draadbreuk zou zijn. Soms hielp het om de versterker opnieuw aan en uit te zetten. Ik merkte wel dat als ik het knopje van AUX harder indrukte, de speaker weer aansprong. Er leek dus een fout te zitten in de voorversterker. Ik wist alleen niet hoe het op te lossen. Christiaan vouwde toen een papiertje heel klein op en propte het tussen de AUX knop. Dat hielp, meestal. Het werd de laatste tijd alleen weer erger. Ik besefte me dat die speakers in al die tijd dat ik ze heb nooit fatsoenlijk zijn schoongemaakt, Ik vroeg mijn vader om raad en hij gaf contactspray mee. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik ben een fan! Samen met Christiaan heb ik de speakers en de voorversterker goed onderhanden genomen. Eerst met een wattenstaafje alle zooi eruit peuren (gatverdamme) en vervolgens sprayen met die handel. Alles doet het weer naar behoren. Ik was zo blij als een kind en de dubstep knalde bij wijze van test heul hard door m’n kamer. Ik ben ontzettend blij dat ik geen nieuwe speakerset hoef te regelen voorlopig en contactspray is ‘tha shit’!

Wees eens lief voor je lichaam, maak een smoothie!

Soms ben ik brood zo zat en heb ik zin in een alternatieve lunch, liefst wel gezond natuurlijk. Dan denk ik aan m’n keukenmachine, die toch het grootste gedeelte van de tijd stof staat te vergaren in de kast. Ik kijk naar m’n fruitvoorraad en zag een ananas, bananen, appels en peren. Daar kan ik wel wat mee! 

10 minuten later lag de halve ananas in de keukenmachine. Even aanzetten en luttele seconden later is het een prutje geworden. Twee banaantjes erbij en het begint al ergens op te lijken. Maar dit houdt het lichaam niet lang gaande, er moeten nog wel wat proteïnen en steviger spul bij. Dus gooide ik er een flinke scheut sojamelk en wat havermout bij. Sommige mensen houden alleen van solide voedsel, maar ik kan echt optimaal genieten van een vloeibare doch vullende maaltijd. Al sinds mijn tiende ontbijt ik met Brinta, havermout en dat soort dingen. Ik vind het prettiger dan brood of die veel te zoete muesli-troep. De smoothie was inmiddels klaar en smaakte verrukelijk. Ik zat op het balkon, waar het windstil was. Over een vroeg zomergevoel gesproken! Bij het drinken van een smoothie met vers fruit voel ik me altijd op en top gezond bezig; heel fijn. Na de smoothie strekte ik me uit voor een lekker tukje en met korte broek en topje was het zelfs te heet. Ik vond het echter wat ver gaan om in maart een bikini aan te trekken (plus dat er zo’n twaalf bouwvakkers rond het huis bezig zijn en ik geen zin had in een fluitconcert) dus ik ging naar binnen om me te wijden aan de taken van het dagelijks leven. Gesterkt door dit maartse zomergevoel ging me dat echter prima af. Ik bestel bij deze meer zon!

Voor de liefhebber het recept van de smoothie: 
BANAAN-ANANAS-HAVERMOUT SMOOTHIE
1 halve ananas (of uit een blikje)
2 kleine bananen of 1 grote
200-250 ml sojamelk 
30 gram havermout
doe eerst de bananen en ananas in de keukenmachine/blender en pureer tot het een drabje is. Daarna kun je de havermout en de melk erbij gooien en het zo’n 30 seconden mixen. Uiteindelijk moet het een dikke drank zijn, die je bij wijze van spreken ook op kan lepelen. Drink ze en geniet!

Coffee??

I love teh lolcats!

Hardloopprogressie

Deze post zal niet iedereen interesseren, maar ik voel ineens de behoefte om te bloggen over hardlopen! Vorig jaar heb ik met studievereniging Incognito meegedaan aan de Batavierenrace en ben toen aangestoken met het hardloopvirus! Ik had een etappe van 6.1 kilometer; geen bijster lange afstand. Ik had maar twee keer getraind en qua tijd zat ik toen in de middenmoot. Dat schiep mogelijkheden tot verbetering uiteraard! 

Nu, bijna een jaar verder, heb ik al veel meer getraind en zit het persoonlijk record op 10 km in 50 minuten. Ik doe weer mee met de Batavierenrace en heb weer de 6.1 km etappe (dat is toeval). Deze keer wil ik het wel een stuk beter gaan doen en leg de lat op 25 minuten. Gisteren hebben we met de studievereniging samen getraind en dat was erg gezellig! Het is dan fijn om te merken dat ik redelijk mee kan lopen met sommige jongens, alhoewel zij mij er echt wel uit kunnen lopen als ze een versnelling ertegenaan gooien. Ik probeer een beetje met etenspatronen te spelen. Op pasta loop je duidelijk beter dan op keihard volkoren brood met moeilijk verteerbare vezels zeg maar...Gisteren voor het eerst ook een sportdrankje genuttigd. Ik hou helemaal niet van frisdrank en vond het vies, maar liep er wel beter op! 

Mijn uiteindelijke doel is de marathon lopen en dan kan de tijd me niet schelen, het gaat om de prestatie. Nu richt ik me eerst op de halve marathon. Als ik die dit seizoen nog kan lopen zou dat heel gaaf zijn, maar zover ben ik momenteel nog niet. De 10 km lopen gaat nu wel goed, maar dat is nog slechts de helft van een halve marathon. Mijn conditie moet ik dus nog wat verder opvijzelen. Hardlopen geeft me een goed gevoel, dus het ermee bezig zijn is al heel prettig an sich. Ik kan het iedereen aanraden. In het begin ga je kapot, maar als je eenmaal een basis conditie hebt opgebouwd is het een prima manier om opgekropte gevoelens eruit te rennen (iets waar ik wel last van heb af en toe). En lekker in de buitenlucht zijn is ook fijn!

Wolves In The Throne Room Blow the W2 away!

20 february 2009, W2 ‘s Hertogenbosch, The Netherlands

This day was really weird for me. Earlier I went on an excursion to the Army Museum in Delft for my Warfare of Colonial Armies course (I’m a history student). There we had a private tour to the attic, where they have 2,000 guns stored. We had a 2,5 hour talk about the history of guns, how they work etc. We all got to hold the guns, which was very weird to me because I had never hold a weapon in my hands before. And now, I suddenly held about 30 weapons in two hours. The Call of Duty references were made of course, as we had the AK-47 in our hands. This is all off topic, but I had to rush home (Utrecht), make a quick dinner, then rush to ‘s Hertogenbosch. My mind was still with the guns... I went to the gig together with a friend, and we both dreaded going into the carnaval-craziness that was going on already at Utrecht central station. Luckily, the W2 venue is not located in the city centre and we didn’t encounter many people dressed like cows or clowns. 

There was already a long line of people waiting to get in. I solely came for Wolves in the Throne Room and the other two bands would be a surprise for me. I naively expected them to play black metal or something related, which would give me quite a shock later on when I discovered what they would actually play! We came in and handed over our coats, which we would later realise was a mistake. We went to get some drinks first and at the same time the first band of the evening was already playing: Anaphylactic Shock. We only caught the last 5 minutes of their set, so I can’t really say anything about what I heard. From their last.fm page I gathered they were playing doom metal or sludge kind of music. I had in my earplugs, which totally fucked up the sound so I could not hear the singer. I did this to save my ears for later on, so I’m not able to give comments really. 

After a 30 minute break, my curiosity for the next band was quite high! The curtains opened and it was time for The Devil's Blood. “Oh God”, was literally my thought when I saw them. Covered in ‘blood’, and with a female lead singer I just knew this wasn’t going to be black metal or anything like it. I was hoping something like Made Out of Babies, but erm...no. In my opinion it was just power metal, but according to their last.fm page it’s occult rock. Well, whatever, I totally hated this. I gave it a try, listened for about 15 minutes and then I couldn’t take it anymore. There was totally no energy coming from this band, it was all static. The singer just stood there, sometimes raising her arms but other than that nothing spectacular happened. Same goes for the guitar players, I just didn’t sense any enthusiasm. And if there is one thing I hate about live performances, it’s when I just feel no emotion while listening to the music. My friend and I left to get a beer and take a look at the merchandise. We just talked and only when the band was done playing we went back in and sought out a good place in front.

Again we had to wait 30 minutes, and this time I was waiting anxiously; hoping that my evening wouldn’t be totally ruined. The curtain opened again and there they were: Wolves in the Throne Room. After a noisy intro, they unleashed their fury. And wow, it was good (and that’s an understatement) I stood there, totally blown away by their performance. The feeling that I got from their music was very intense. I got goose bumps all over and almost felt tears stinging in my eyes. This was the first time ever that a metal performance managed to give me this reaction. I often cry during classical concerts, but never during metal! But their music was very emotional to me. Some people might think I’m crazy now, but to me black metal is about the feeling. Wolves in the Throne Room managed to get across such an energy...unbelievable! The way they played made me think that they were completely into the music themselves as well; they played full of emotion. They played about an hour, and only 4 songs probably haha. The stage was very dark, only some candles were lit. This gave the atmosphere an extra boost and certainly fits their style of performing. There was also no talk to the public, only an occasional ‘thank you’. 

Looking around I saw mixed reactions from other people. Some people were completely into it, like me and my friend. However, I also got the feeling that others were finding it not to their liking (or maybe even worse). This is of course logical seeing the weird programme of this evening. Sludge, ‘occult rock’ and black metal all have a different public.

After the show was over, my neck and back hurt like hell. I just wanted to get home. This was not so easy...It took like 30 minutes just to get our coats. Next time I’m keeping it with me no doubt. We missed the last normal train home by 10 minutes, so we had to wait 50 minutes for the night train. I was home at 2:30 am. By now, I’m still having a great feeling of satisfaction if I think back about the concert. For just 9 euro’s, this concert was well worth it!