Een dagje Maastricht

Mijn goede vriend Daniël studeerde eerst ook TCS, maar is overgestapt naar de Vertaalacademie in Maastricht. We hadden al verscheidene pogingen gewaagd om af te spreken in Maastricht met onze vriendin Sylvia erbij, maar het kwam er steeds niet van. Sylvia studeert nu tijdelijk in Istanbul, dus in m'n eentje ging ik vorige week vrijdag richting Maastricht. Lekker twee uur suffen in de trein en toen stond ik in het zonnige Maastricht. Het was fijn Daniël weer te zien ('t was alweer een poosje geleden). De stad deed mij niet echt Nederlands meer aan, eerder Frans of Duits. Ook het taaltje doet mij vreemd aan ;) Je hoort er ook veel Frans. Daniël leidde mij een beetje rond door de stad en we streken neer op een terrasje voor de St.Servaaskerk. Het was echt heerlijk warm. 



Na het kopje koffie wilden we de kerk in. Daniël was er wel vaker in geweest voor een klein moment van bezinning en het beviel hem wel. Ik had zelf al lang niet meer stil gestaan bij de dood van mijn tante, dus het was een goede mogelijkheid om daar een kaarsje aan te steken. Het was 3 euro entree, dat wel, maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen. We hebben ongeveer een uur in de kloostertuin gezeten, daar hoorden we geen lawaai meer van de stad. Helaas wel een troep fransen met fotocamera. Toen besloten we maar op te stappen en de kerk binnen te gaan. 
Erg mooi! Het is een enorm ruime kerk, met veel glas in lood ramen en uiteraard de prularia die bij een katholieke kerk hoort. Ik ben toch blij dat we die 3 euro entree hebben betaald, want het was het kijkje wel waard. Volgens mij kan je ook wel leuk shoppen in Maastricht. In The Bodyshop werd ik leuk geadviseerd door de verkoopster over dagcreme. Ik kan alleen niet zo goed tegen dat Limburgse taaltje, dan nog liever Frans horen :p



Daniël liet ook zijn huis en kamer zien. Het ligt lekker stil, een beetje aan de rand van de stad. We maakten vega-nasi en in een bui van nostalgie checkten we alle gouwe ouwe nummers van de Backstreet Boys e.d. Erg om gelachen!
Rond een uurtje of half 8 ging ik weer naar Utrecht (had een slaaptekort van hier tot noord-china) en de treinreis ging dan ook grotendeels aan mij voorbij. Maastricht is me goed bevallen; het leek bijna wel een klein vakantie uitje!

Een paar prima daagjes!

Zo. Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Het is ook een beetje zonde om binnen te zitten om te bloggen terwijl buiten de zon schijnt. Maar nu is het 11 uur 's avonds en is de zon toch verdwenen en gaat men weer voor de tv of pc hangen.

Net weer hardgelopen en daarbij m'n persoonlijke record qua 'afstand-aan-een-stuk-doorlopen' verbeterd. Mijn conditie is misschien iets beter dan die van de gemiddelde Nederlander, maar ik loop vooral op wilskracht. Als ik naar mijn spieren zou luisteren, zou ik na 3-4 minuten al moeten stoppen met lopen. Meestal ga ik na een kilometer of 5 even een stukje wandelen en dan de laatste 3-4 km weer rennen. Nu heb ik mezelf gedwongen om door te rennen en kwam ik terecht in de 'runners high'. Dat was zwaar relaxed. Ik voelde geen pijn meer in m'n spieren en kon lekker doorrennen. Nu heb ik dus het rondje van 9 km aan een stuk door gerend. Voor mij was dat een goede prestatie, omdat ik van te voren dacht dat het hardlopen een kansloze zaak was. Het is ook een rare sport. Onder het lopen voel je je echt klote, totdat je in een ritme terecht komt en als je uiteindelijk klaar bent krijg je een soort 'geluksgevoel' over je heen. Althans, zo gaat het bij mij. Ik ben nu een maand semi-serieus aan het trainen (3x/4x per week) en voel vooruitgang. Dat is leuk!

Attack of the EVIL bird!

Het is een zonnige zaterdagmorgen en ondergetekende besluit een rondje te gaan hardlopen. De kleding wordt aangetrokken en de schoenen ondergebonden en even later is het zweten geblazen in de polder.

Echt rustig lopen is het niet rondom Utrecht, er is veel verkeer om je heen. Aan de ene kant razen de auto's op de A27 en aan de andere kant de treinen je voorbij.

Dan kom ik eindelijk op het punt waar een weiland aan de ene kant ligt en mooie huizen aan de andere. Eindelijk wat rust. Er zit een hele mooie vogel in het weiland, ik vraag me af wat voor beest het is. Ik heb zelden zo'n vogel gezien, hij is zwart wit en heeft een soort kuifje waardoor hij er behoorlijk koninklijk uitziet. Hij vliegt een beetje in het rond en maakt een raar soort krijsend geluid. Ik vind vogels erg tof en kijk met veel bewondering naar het beest terwijl ik door ren. Een meter of 100 verderop heeft het beest me ingehaald en ineens komt 'ie wel erg dichtbij vliegen. Hij maakt een soort rondje boven me en ineens in een duikvlucht word ik aangevallen! Ik was al behoorlijk afgepeigerd van het lopen, maar ineens was ik in staat om een dikke sprint te trekken en terug te schreeuwen en meppen naar het beest. Ik snap er werkelijk niets van!? Hebben dat soort vogels een hekel aan knalblauwe sweaters, of op een neer wippende paardenstaartjes? Of was ik gewoon vlak bij het nest van dat beest zonder dat ik het door had? In verwondering sprintte ik nog wat verder tot ik zeker wist dat het beest me niet meer achtervolgde en moest toen echt van uitputting even stoppen.

Ik had echt een 'dússssss' gevoel en heel m'n loopritme was nu verstoord. Ik was nog niet eens halverwege! Ik weet niet wat voor vogel het was, maar de volgende keer neem ik een knuppel mee als ik ga hardlopen o_0. De paarden aan het eind van m'n route waren een stuk liever en vielen me niet aan toen ik ze gras gaf. Vogels bekijk ik voortaan met wantrouwen...

Update: het bleek een kieviet te zijn....how pathetic

Pasen

Dit bericht gaat helemaal nergens over, dus als je wat beters te doen hebt verspil dan vooral geen tijd. Ik schrijf dit, omdat het buiten toch rotweer is, ik net hard geleerd heb en dus even will soggen en omdat ik zelf ook even niks beters te doen heb.

Sinds vrijdag bivakeer ik bij m'n ouwe lui en dat bevalt op zich prima. Je krijgt gewoon voedsel voorgeschoteld en allerlei rotklusjes als afwassen hoeven even niet! M'n oom uit Ierland is in 't land en ik heb drie dozen met boeken van hem gekregen. Een vriend van hem uit Ierland (ook een Nederlander) heeft z'n huis daar verkocht en in 't huis wat hij in Nederland heeft passen al zijn boeken niet dus hij deed er heel veel van de hand. Ik heb het merendeel daarvan dus nu in mijn bezit. Geen idee of het allemaal topliteratuur is, maar ik ben voorlopig in ieder geval van de straat. Ik ben al begonnen in een boek over Oscar Wilde en de volgende drie boeken die ik ga lezen zijn Watership Down (Richard Adams), Shirley (Charlotte Brontë), The Madness of a Seduced Woman (Susan Fromberg Schaeffer). Laatstgenoemde titel klonk mij erg interessant in de oren en volgens de reviews op Amazon.com is het een goed boek. Die vrijdag heb ik lekker bijgekletst met m'n oom.

Zaterdag was ook een belangrijke dag vanwege het jaarlijkse Voorjaarsconcert van KNA. Voor het eerst in jaren had ik er eigenlijk weinig zin in. Dat kwam omdat m'n klarinet half naar de klote is en omdat ik bijna geen goede rietjes kon vinden om op te spelen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed. M'n twee solo's gingen prima en al naar gelang we speelden begon ik er toch steeds meer plezier in te krijgen. Na het concert heb ik een welverdient biertje naar binnen geklokt.

Vandaag was toch een iets lomere dag. Het paasontbijt was lekker doch erg vullend. Lunch maar overgeslagen. Om 3 uur kwamen m'n oom en oma langs en toen was het tijd om mijn zelfgebakken appelcake te testen. Hij zag er zo mooi uit dat ik er even een foto van heb genomen.



Verder niet echt veel boeiends gedaan vandaag. Beetje geleerd voor een aankomend tentamen, beetje anime gekeken, koffie gedronken en paasdiner genuttigd. Net weer wat geleerd en nu dus wat tijd verspillen met dit schrijfsel.

Volgend schrijfsel zal wat spannender worden beloof ik.

Spierpijn en plezier

Onder het mom van 'onderneem eens wat nieuws in je leven' volgt nu een persoonlijk verslag van mijn belevenissen van de volgende twee sporten: yoga en squash.

Sinds 5 weken doe ik eenmaal per week aan yoga. Als student kan dat redelijk goedkoop; via Olympos betaal ik 24 euro voor 10 lessen. De docente is erg aardig en volgens mij ook zeer bekwaam. Dit is echter moeilijk te zeggen, want dit is de eerste yoga-ervaring die ik heb. Ik heb in mijn onderrug een scheve wervel en daarvoor heb ik vroeger fysiotherapie gevolgd. Hierbij moest ik oefeningen doen die redelijk op yoga leken en ik werd er altijd supermisselijk van. Ik ging dan ook op yoga vanuit de gedachte dat ik wat aan mijn stijfheid moest doen. Normaliter hou ik meer van krachtsporten waarin ik mijn agressie kwijt kan. Ik was bang voor een hoog 'zweverigheidsgehalte', maar dat blijkt alles mee te vallen! Yoga is voor mij erg zwaar. De eerste keer werd ik inderdaad erg misselijk en ik ben zo snel mogelijk naar huis gefietst en heb daar vervolgens 2 uur op bed gelegen om te voorkomen dat ik moest kotsen. Met vrees ging ik naar de tweede les. De docente zei dat ik beter op mijn ademhaling moest letten en inderdaad...de tweede les ging het al stukken beter en werd ik niet misselijk. Daardoor kon ik meer ontspannen meedoen en bleek dat yoga voor mij erg kalmerend werkt. Sommige oefeningen zijn best zwaar en je komt in de meest vreemde posities, maar de ontspanning die er ook bij hoort zorgt ervoor dat mijn normaal gesproken continue aanhoudend gepieker ophoudt! Na de les ga ik verfrist weg. Ik behoor echt niet tot de besten, maar dat neemt niet weg dat ik er enorm veel plezier aan beleef. Het is weer eens wat anders dan die krachtsporten.

En tja, die agressie blijft er toch inzitten en wat is er dan beter om te gaan squashen! Afgelopen zondag ben ik voor het eerst gegaan. Met een man of 10 hadden we 3 banen gereserveerd dus gezellig is het ook zeker. Ik heb 6 jaar tennis-ervaring dus ik kon gelijk leuk meespelen. Maar waar ik bij tennis tekortschoot aan techniek, maakt dat bij squash (in eerste instantie) niets uit. Bij het tennissen was ik wat heet 'een beuker'; dat is een tactiek waarin je zo hard mogelijk tegen de bal aanslaat om zo de partij te winnen. Mijn techniek was echter niet optimaal en vaak gingen de ballen uit. Bij het squashen daarentegen ram je tegen een muur en maakt het dus vrij weinig uit hoe hard of zacht je ramt. Hoe harder hoe beter eigenlijk. Nou, dat is voor mij dus echt perfect! Die bal stuitert amper dus je moet ook nog eens een flink robbertje rennen. Heerlijk! Ik heb mezelf helemaal naar de tering gerend en geslagen en ik voel de spierpijn nu nog flink! Het mooiste was echter de kick die ik ervan kreeg! Mensen adviseren mij altijd om op een vechtsport te gaan, maar ik wil geen mensen in elkaar slaan, ik wil gewoon tegen een balletje aanrammen. Dat is iets vredelievender. Ik ga morgen weer squashen, ik heb er nu al zin in!

Zo, dat was 'm weer. Heb je zin in een nieuwe sport, maar weet je niet wat? Ga dan bij jezelf na waar je zin in hebt. Wil je agressie kwijt? Ga lekker op een vechtsport of als je net zoals ik geen zin hebt om tegen mensen aan te rammen, doe het dan tegen een balletje. Yoga is echter ook een goede manier om agressie kwijt te raken en je gedachten stop te zetten.

Koffie potverdorie!

Een jaar geleden moest ik nog niets van koffie hebben nu drink ik wel iedere dag 'n bakske leut. Maar potverdorie, vandaag heb ik het toch iets te bont gemaakt!

Ik moet drie keer per week om 9 uur beginnen, nog nooit gehad in heel m'n studentenleven. Om het leed van het vroege opstaan iets te verzachten drink ik een bakske zo op de vroege morgen. Helaas ben ik maandag toch in slaap gevallen tijdens college, maar dat kwam omdat het in de bioscoop was. Het was vreselijk warm en we zaten zo lekker in het halfdonker in die zachte stoelen. Mijn lichaam schakelde zichzelf gewoon uit. Ik werd wakker omdat m'n telefoon afging. Schaamte compleet....

Na gut, vandaag begon ik dus ook weer de dag met een kop van het bruine goud. College om 9 uur begon lekker, kwam een meisje tegen die ik al twee jaar niet meer gesproken heb. In de pauze dan toch maar even wat meer koffie halen, 't college was wat saai. 2 koppen is normaal m'n limiet, en ik voelde me al wat trillerig. Daarna snel naar de Uithof karren waar ik een vergadering had. "Koffie?" "Nee dank je, ik skip 'm ff." Goed zo Maaike, dacht ik bij mezelf. Na de vergadering moest ik weer terug naar de binnenstad voor een afspraak. Er was nog wat tijd over, Chris fietste mee en ik moest hem Brandmeesters nog laten zien, een zaak waar ze overheerlijke cappuchino maken. Hij trakteerde, ik kon moeilijk nee zeggen! Een stemmetje in m'n binnenste zei: doe het niet je bent al zo trillerig van de caffeïne. Maar ja, die cappuchino van die zaak is gewoon te goddelijk! En nu zit ik dus flink te trippen op m'n kamer, eigen schuld. Ik voel me waziger na deze 3 bakken koffie dan na die joint van laatst, dat wil wat zeggen. Vraag me af of ik soms slecht tegen caffeïne kan, of omdat het slechts een beginnende-koffiedrinker-verschijnsel is. Misschien dat ik na wat oefening 5 bakken op kan! Woei!

Ok over tot de orde van de dag, er moet ook nog wat gestudeerd worden. Concentratie zou ik nu voldoende moeten kunnen opbrengen...

4 luni, 3 saptamâni si 2 zile

In het algemeen ben ik niet zo'n filmliefhebber. Ik heb vele klassiekers nog niet gezien en daar word ik vaak om uitgelachen door m'n vrienden. Heel zielig allemaal. Echter, als ik naar een film ga wil ik graag wel verrast worden, op wat voor manier dan ook.

Gisterenavond had ik met een vriendin afgesproken in Utrecht. We zouden eerst uit eten gaan en daarna wisten we 't nog niet; de kroeg in of iets dergelijks. Zij kwam op het geniale idee om naar de film te gaan, leuk! Ik kom niet zo vaak in de bios, meestal erger ik me alleen maar aan chips vretende mensen. Bioscoop 't Hoogt in Utrecht is wel heel tof, want er kunnen maar een stuk of 30 mensen in de zaal én consumpties zijn verboden, joepie!

We wilden eerst naar The Kite Runner, maar die draaide laat en in de City bios. Deze film (4 luni, 3 săptămâni şi 2 zile) draaide op zich ook wel laat, maar duurde minder lang en ik had er goede recensies over gelezen in de VK en het NRC. Het is een Roemeense film, vertaald als 4 maanden, 3 weken en 2 dagen. Aangezien ik een Roemeens vriendje heb gehad ben ik wel geinteresseerd in alles wat van Roemeense makelaardij is. Ik vind de taal ook erg mooi, een beetje zangerig.

Het zaaltje in 't Hoogt raakte aardig vol en de film begon. M'n ex praatte regelmatig voor de grap Roemeens tegen mij en ik kon soms wel woorden of zinsdelen begrijpen. De 2 hoofdpersonen zijn meisjes van een jaar of 23 die studeren tijdens het commustisch regime (1987). Een van hen (Gabriela) is zwanger, maar abortus is ten strengste verboden. Ze hebben contact geregeld met een man die hen wil helpen met de abortus. Het meisje dat zwanger is, doet eigenlijk niet zoveel en laat al het geregel aan haar vriendin (Otilia) over. Zij is een hele sterke persoonlijkheid en met behulp van omkoping regelt ze een hotelkamer en leent ze her en der geld om de abortus te financieren. Als het dan zover is en ze zijn in de hotelkamer hebben ze nog niet genoeg geld en heeft ze zelfs sex met de man die de abortus kan uitvoeren. Dit moment is eigenlijk het belangrijkst in de film. Je ziet dat Otilia ernstig gekwetst is en met Gabriela probeert ze erover te praten, maar die reageert gewoon amper. Dat vond ik vrij lullig, want later in de film blijkt dat ze het er echt moeilijk mee heeft. Ze moet overgeven, wil niet meer aangeraakt worden door haar vriendje. Als de abortus dan heeft plaatsgevonden moet ze ook nog de foetus zien kwijt te raken. Gabriela vraagt of Otilia de foetus wil begraven, maar ze kan geen plek vinden en dus gooit ze het in een stortkoker van een flat. Je ziet dat ze zich van binnen kapot voelt en als ze terugkeert naar het hotel zit haar vriendin doodleuk een sigaret te roken in het restaurant en vraagt 'heb je het begraven?'. Toen dacht ik echt, geef dat kind een mep voor d'r harses. Je vriendin gaat naar bed met een man zodat jij een zwangerschap van 4 maanden af kan breken (moord?!) en dan nog verdere eisen stellen ook? Maar ze pikt het en het lijkt niet alsof ze minder van haar vriendin houdt. Gruwelijkste en stiekem ook het grappigste aan de film is het einde: het meisje dat net de abortus heeft gehad had honger en krijgt eten: biefstuk, hersenen, niertjes en nog meer ranzige vleesmeuk. Serves you right, biatch.

Nee, al mijn sympathie gaat uit naar Otilia. Zij heeft alles moeten regelen, al het klote werk opgeknapt en voelt zich waarschijnlijk veel rotter dan haar vriendin, die heel de film net zoveel emoties als een baksteen vertoont.
That being said, de film is heel mooi. Camerawerk is heel apart, maar rustgevend. Geen soundtrack of andere geluidseffecten en daardoor is de film heel rauw. Toen we uit de bios kwamen keek ik echt om me heen en dacht: ja zo is het leven. Heel apart.
Op de fiets naar huis ging alles een beetje langs me heen en kreeg ik de film niet uit m'n hoofd. Vannacht heb ik er ook over gedroomd. De film heeft echt veel indruk op me gemaakt.