Als je bed je vijand wordt

Je kan zoveel leuke dingen doen in bed. Slapen is één van die leuke activiteiten, over de andere mogelijkheden ga ik even niet uitwijden ;-)

Helaas gaat het slapen de laatste twee weken nogal slecht. Met een beetje geluk haalde ik de 4 - 5 uur, maar meer zal het zeker niet zijn geweest. En waarom? Sinds vandaag heb ik wel zo'n beetje een idee, maar eerst wist ik het echt niet. Ik werk, dus een fatsoenlijk ritme zit er wel in. Kwart voor 11 lig ik meestal in bed en de wekker gaat om kwart voor 7. Precies 8 uurtjes slaaptijd, perfect toch? Verder nuttig ik doordeweeks vrijwel geen alcohol en zeker niet vlak voor ik naar bed ga. Ook snoep ik na het avondeten niet meer en zit ik niet fanatiek te gamen. Sterker nog, meestal ben ik erg saai en zit ik een beetje muziek te luisteren en wat te chatten met mensen. Voor ik naar bed ga lees ik in een boek.

Ik kreeg van mensen natuurlijk bakken met goedbedoelde tips: drink thee, warme melk, neem een drupje valeriaan, doe yoga, meditatie, ontspanningsoefeningen. Yoga doe ik al, thee drink ik niet want dan moet ik gegarandeerd 's nachts pissen en tja, ontspanningsoefeningen zijn vaak makkelijker als je door iemand begeleid wordt.

Ik weet ook niet precies wat het probleem is. Ik lig in bed, voel me langzaam wegdommelen en dan ineens "PLOP" blijf ik wakker balacerend op het randje tussen slapen en waken. Dat levert ook hele grappig hallucinaties op kan ik je vertellen. Je treedt een soort wereld binnen waarin eeuwigheid heerst.

Afgelopen nacht had ik een dieptepunt. Ik was moe, wilde zo graag slapen en het gebeurde gewoon niet. De wekker stond op 6:45 dus ik werd steeds wanhopiger. De uren tikte weg, ik zweette me kapot en had de meest gekke visioenen. In eentje werd ik met een kussen vermoord door een collega, maar uiteindelijk wist ik mezelf te bevrijden en sloeg ik haar hersens in. Toen was ik het beu. Visioenen zijn leuk, maar als ze zo bizar gewelddadig worden is er niets lolligs meer aan en lijkt het meer op een bad trip. Ik probeerde niet eens meer te slapen maar lag gewoon te liggen en na te denken. Ik zag erg op tegen de werkdag. Met zo weinig energie ben ik zo prikkelbaar en gevoelig. Na lang wikken en wegen besloot ik verlof op te nemen. Ik zag mezelf echt niet 9 uur op het kantoor zitten. Toen dat besluit genomen was, voelde ik me iets relaxen. Toch heb ik niet echt meer geslapen. Van 8 tot 10 heb ik wel iets geslapen, maar de visioenen/dromen werden alleen maar gekker.

Vanwege deze bizarre nacht ben ik wel extra gaan nadenken over de oorzaak van het slaapprobleem. Het komt niet uit de lucht vallen, al ben ik altijd een heel slechte slaper geweest. Al van kinds af aan slaap ik licht en sinds mijn pubertijd duurt het lang voor ik inslaap (een uur is eerder regel dan uitzondering). Ook slaap ik eigenlijk zelden 8 uur achter elkaar, ik word altijd wel een keer wakker.

Mijn moeder en Misha belden me om erover te praten en hun visie heeft toch wel iets in me wakker geschud (hiiiii wat een woordspeling). Ik moet toch de conclusie trekken dat het slaapprobleem gerelateerd is aan mijn werk. Zonder te veel op de details in te gaan: het gaat momenteel niet echt vloeiend bij het bedrijf waar ik werk. Er heerst een soort moedeloosheid onder mij en mijn collega's. Ik zit momenteel bij het testteam, waarbij het de bedoeling is dat je systemen en producten test. Je bent daarbij veel bezig in Excel, je rekent dingen na, voert producten in. Het werk an sich vind ik best prima, de nerdheid in me kan losgaan, je kan je eigen gang gaan en je moet je knar echt wel gebruiken. Helaas zijn de systemen gewoonweg verre van optimaal. Als ik op een product invoer en op volgende klik moet ik soms gerust vijf minuten wachten voor ik op een volgend scherm ben. Dit heeft tot gevolg dat ik als een gek ga lopen multitasken en soms vijf dingen tegelijk doe. Aan het einde van de dag ben ik dan helemaal opgebrand! Teveel computerwerk, te snel. Ik kan ook ziekelijk snel heen en weer klikken in systemen, van die generatie ben ik. Mijn collega's van 10 jaar ouder zijn echt al een stuk trager met de computer, opvallend maar waar! Sinds drie weken zit ik bij het testteam, en sindsdien zijn de slaapproblemen ook zo'n beetje begonnen. Ik zit nu meer bovenop de veranderingen en zie dus ook waar het allemaal fout gaat. En je staat machteloos, je kan niets (kan hier
niet op in gaan, maar denk aan groot bedrijf = log orgaan). Dat frustreert me. Ik wil zo graag vooruit, het bedrijf helpen, hard werken. Maar het kan niet. Ik denk dat het me meer heeft geraakt dan ik aan mezelf wilde toegeven. Ook de eisen die ik aan mezelf stel zijn altijd torenhoog. Ik wil goedmaken dat ik tijdens mijn studie zo'n lanterfanteraar was en geef veel als ik op m'n werk ben. Zit in allerlei overlegclubjes, wil door iedereen aardig gevonden worden, dat soort dingen....En als het dan niet gaat zoals je wilt dan komt meneertje stress om de hoek kijken.

Nu ik het aan mezelf toegeef vallen er wel wat dingen op z'n plek. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het morgen gaat. Ik spreek nu met mezelf af dat ik rustiger op mijn werk probeer te gaan zitten. Ik leg mij neer bij de traagheid van de systemen en ga niet meer als een idioot multitasken. Daarmee verspil ik zoveel energie. Multitasken is echt niet goed voor een mens. Hopelijk brengen deze gedachten me wat rust, rust die ik goed kan gebruiken!

Vandaag heb ik m'n bedje verschoond, het ruikt er weer lekker fris en toch kijk ik er met huiver naar. Gevaarlijk, ik weet het. Hoe meer je gaat denken 'oh ik kan toch niet slapen', hoe meer spanning je gaat voelen. Nou ja, we zullen wel zien. Een ding is zeker, ik ga nooit of te nimmer aan de slaappillen. Brr!!