Kapot gaan op Fear Factory

High on Fire en Fear Factory live in het kort: moddervet. High On Fire was te kort en als band verdienen ze beter dan een voorprogramma. De zaal is voor een band als deze ook wat te groot, dit moet in een donker hol. Fear Factory was ramptetampen als een idioot. Heb gesprongen, mijn hoofd als een gek op en neer gezwaaid, geschreeuwd, gelachen en vooral genoten! Tering, ik wou dat ik die avond nog een keer over kon doen!

En nu de langere versie. Christiaan en ik kwamen echt precies op tijd aan. We pakten een pilsje, liepen de grote zaal van 013 in en een minuutje of wat later begon High on Fire. Ik vroeg me af of Matt Pike eens in een t-shirt zou komen, maar nee hoor. Gewoontegetrouw kwam hij in blote bast het podium op, met zichtbare bilspleet incluïs. Gelijk als ik de kop van die gast zie moet ik grijnzen. Die man leeft en neemt meer genotsmiddelen dan goed voor 'm is. Een rokersgebit, groeinde bierbuik, smerig kapsel...het klopt precies met het plaatje van stoner metal in mijn ogen. Op dit soort momenten mis ik dan toch die wietlucht om me heen bij concerten, dat hoort bijna bij deze muziek. Ze zetten in met een nummer van hun laatste album. Ik vond het meteen lekker klinken: vuil en aggressief. Helaas werd er in de zaal maar mat gereageerd op hetgeen wat het drietal liet horen. High on Fire is dan toch helaas niet geschikt als voorprogramma voor een band als Fear Factory. Het kon mij allemaal weinig schelen, ik genoot! Zeker toen ze mijn favoriete nummer, Turk, gingen spelen kon de avond voor mij al bijna niet meer stuk.



De rest van de show was dan ook een heerlijke opwarmer wat betreft het headbangen. Even die spieren losgooien. Naast mij stond ook een gast lekker uit z'n dak te gaan, ik vind dat altijd leuk om te zien.

Na High On Fire konden we weer even een drankje gaan halen, maar we moesten ons snel terug naar de zaal haasten, want Fear Factory stond op het punt te beginnen. De intro van het nieuwe album klonk en de band zette Mechanize in. Dat beukte er gelijk volop in en de zaal werd gek. Wij stonden bijna helemaal vooraan en belandden dus lekker in de pit. Meestal houd ik me er redelijk afzijdig van, maar ik vond het eigenlijk wel prima om af en toe een duwtje te krijgen. Ik weet niet wat ik zo leuk vind aan Fear Factory, muzikaal gezien is het allemaal maar matig. Echter, met de energie en beukende riffs en strakke ritmes is het de ideale live band voor mij om lekker op tekeer te gaan. Het is een uitlaatklep voor mijn agressie (ook vrouwen hebben daar last van). Ik vind de melodieën vaak ook heel tof, net als de melodische zang. Helaas is meneer Bell nog steeds niet zo goed als hij live zingt, maar dat wist ik en ik lette er dan ook niet op. Vermakelijk vond ik ook Gene Hoglan (wijlen Strapping Young Lad), die ze tegenwoordig achter de drumkit hebben zitten. Die gast zit met een stoïcijnse kop de meest idiote machinegeweer ritmes te rammen. Let ook vooral eens op zijn schoenen: Dr.Martens zonder veters. Moet overigens ook wel opmerken dat, op de zanger na, een dieet de bandleden geen kwaad zou doen; wat een Amerikaanse papzakken zeg!

De set ging ondertussen door. Ik kende alle nummers en heb ze ook allemaal meegebruld. Twee gozers naast mij hadden ook door dat ik de nummers kende en gedrieën brulden we ze dan mee.

Een van de gasten die met mij ging headbangen en meebrullen

Ik moest op een gegeven moment keihard lachen toen vijf gasten naast mij synchroon aan het headbangen waren, dat zag er zo komisch uit. Ik vond het ook heel tof dat de band heel veel oud werk speelde! Ik heb gesmuld van Smasher/Devourer, Linchpin, Acres of Skin, Demanufacture, Self Bias Resistor en Zero Signal.



En hetgeen wat ze van het nieuwe werk speelden waren gelukkig nummers die ik ook erg tof vond. Man, het optreden was echt veel te snel voorbij! M'n stem was inmiddels redelijk weg, m'n keel erg pijnlijk. M'n rug had ook een aardig stootje gehad, omdat een gast achter me er tijdens een ietwat te enthousiaste headbangsessie met z'n kop tegenaan was geknald. Hij had net wat meer pijn geloof ik. M'n nek had ook aardig wat te verduren gekregen.

Na de toegift bleef iedereen nog staan, tevergeefs. De roadies kwamen op en werden een beetje weggejouwd, omdat iedereen nog meer Fear Factory wilde. Dit concert was voor mij het hoogtepunt van het jaar qua metalconcerten, al moet ik daarbij aantekenen dat ik dit jaar naar bijzonder weinig concerten geweest ben. Goed voornemen voor volgend jaar dus, al zal dat wel goedkomen met Roadburn in het vooruitzicht!

Setlist (benadering):
Mechanize
Fear Campaign
Shock
Smasher/Devourer
Securitron
Linchpin
Acres of Skin
Powershifter
Industrial Discipline
Big God/Raped Souls
Martyr
Demanufacture
Self Bias Resistor
Zero Signal
Dog Day Sunrise
Replica