22 jaar jong alweer! Om 2 over twaalf vannacht kon ik de eerste felicitaties van drie vrienden die om me heen zaten ontvangen en voelde ik me al 'jarig'. Vanmorgen waren er nog wat mailtjes en smsjes en nu voel ik me zeer jarig! Iedereen bedankt voor de felicitaties, ik waardeer het zeer! Ik zit lekker voor het raam te bloggen en het weer is fantastisch! Dat komt heel mooi uit. Mijn ouders komen vanmiddag langs en dan gaan we naar de Culturele Zondag in Utreg. Heel de binnenstad is autovrij en er zijn ontzettend veel acts te zien. Het liefst wil ik even naar de Opera aan de Oude Gracht kijken, maar dat zou nogal lullig zijn voor m'n vader die totaal niet van klassieke muziek houdt. Ik denk dat we wat cabaret acts gaan bekijken. Verder zijn alle culturele instellingen open, is er een drive-in bioscoop voor boten (haha), beeldende kunst, dans en nog veel meer. Ik probeer nu een programma samen te stellen op de website, maar er is gewoon teveel keus.
Afgelopen week was ook de feestweek in mijn geboortedorp Arkel. Gisterenmorgen moest de muziekvereniging waar ik in speel nog op komen draven om Arkel Maritiem, een botenfestijn, muzikaal te begeleiden. Ik ging vrijdagavond alvast naar huis, zodat ik ook nog een avond in de feesttent kon hossen. Mijn moeder kreeg om 8 uur al de kriebels en we waren veel te vroeg in de tent. Een uur lang heb ik een beetje rondgelopen tot ik wat bekende mensen van vroeger zag. Het was heel grappig om de mensen te zien die een paar klassen lager zaten dan ik. Ze zijn nu ineens groot en ik herkende sommige bijna niet meer. Ondertussen had ik Roel (mijn beste vriend van vroeger) gevonden. We hebben ons prima vermaakt die avond. Eerst kwam er een slechte André Hazes imitator op. Hij zong van de vreselijke Nederlandse nummers. Ik had nog niet genoeg bier op en waardeerde het echt niet. Daarna begon het pas grappig te worden. DJ Popcornking kwam de boel op stelten zetten. Het was een lilliputter in een roze shirt die eerst wat popcorn in het publiek gooide en vervolgens een van de slechtste sets draaide die ik ooit heb gehoord. Maar het boeide al niet meer. De sfeer zat er goed in en heel Arkel ging uit z'n dak op electronisch verbasterde Nederlandse hits. Ik merkte tot mijn schrik dat ook ik begon te dansen op deze uitermate slechte muziek. De inlvoed van alcohol op een mens....
Nadat de roze dwerg het podium had verlaten was het de beurt aan het Nederlandse Prairie Duo (of iets dergelijks). Nog meer van hetzelfde, alleen zaten er ook Engelse nummers tussen. Ik kreeg er al niet veel meer van mee en vermaakte me uitstekend met het kijken naar dronken mensen die niet meer wisten wat ze deden. De tijd vloog voorbij en eindelijk was het de beurt aan De Sjonnies! Het duidelijke hoogtepunt van de avond! Bij de vorige feestweek waren ze er ook al en Roel en ik verheugden ons nu al op wat zou komen. Het begon gelijk goed. Ze vroegen wie er nog nooit een show van de Sjonnies had gezien en een van de mensen die instemmend antwoordde kreeg gelijk een vlaggetje, hoedje en een string van ze. De toon was gezet en met de o zo herkenbare nummers veranderde de hele feesttent al snel in een hossende menigte. Na een kwartiertje begon de verkiezing van de 'Harry van de Dag'. Twee mannen werden uit het publiek gehaald en moesten meezingen met een nummer. Degene die volgens het publiek het beste meezong, kreeg een T-shirt met opdruk: 'de Harry van de Dag'.
Mijn favoriete nummer van de avond was: M'n Fiets is gejat. Zie hieronder voor de geweldige clip!
Al met al was het een hele leuke avond. In ieder geval beter dan de ochtend daarna, toen ik met 5 uur slaap en een gigantisch brakke kop met het orkest mee moest spelen. Buiten. In de kou. En het begon ook nog te regenen na een klein uurtje. Snel de klarinet weer ingepakt en maar terug naar Utrecht!
Sunday, September 14, 2008
Thursday, August 28, 2008
De 9 tot 5 cultuur
Nadat ik terug ben gekomen van een weekje vakantie in de Ardennen bekeek ik mijn bankrekening. Dit gaf geen reden tot blijdschap (ook geen reden tot huilen trouwens). Met nog drie weken vakantie voor de boeg wilde ik eigenlijk nog wel wat werken. In mei/juni had ik voor enkele baantjes gesolliciteerd, maar vaak werd er van me geeist dat ik minstens 20 uur p/w moest werken. Ik heb dat eerder gedaan naast mijn studie en het was teveel. Sure, ik kon heel snel een goede laptop kopen, maar uiteindelijk werd ik er niet echt gelukkig van.
Het solliciteren was ik na wat teleurstellingen nogal moe, maar na een maandje 'hersteltijd' wilde ik wel weer een poging wagen. En natuurlijk was het nu uitermate simpel om een baantje te vinden, dat zul je altijd weer zien. Via de mail (!) ben ik uiteindelijk aan een baantje gekomen. Het uitzendbureau belde me op een woensdagmiddag. Of ik direct aan de slag kon als receptioniste bij een vastgoedbedrijf. Ze wilden het liefst iemand met ervaring en dat had ik niet in die hoek, maar als ik direct zou kunnen mocht ik daar aan de slag. Nou ja...doen dan maar. Het verdient best goed en het is een mooie kans om werkervaring als receptioniste op te doen.
Ik zit er nu voor de derde week en het hele kantoorwereldje fascineert me. Ik moet in nette kleren op werk verschijnen en doe zelfs make-up op. Het bedrijf is best rijk (tja, die vastgoedwereld he) en ik kan er gratis eten. Er is een duidelijke hierarchie aanwezig. Op de bovenste verdieping van het gebouw zitten de directeuren en de directiesecretaresses. De directeuren lunchen ook nooit mee met de rest, volgens mij krijgen ze broodjes op hun kamer. Op de eerste verdieping zit het gewone personeel en nog twee secretaressen. En op de begane grond zit ik in m'n eentje. Gelukkig is er ook een vrouwtje voor de catering en zij is heel lief voor mij. Ze houdt heel goed rekening met mijn vegetarische dieetwensen en ze komt me heel vaak fruit brengen, zo lief!
Ik heb denk ik nog nooit een baantje gehad waar ik zo slecht mezelf kan zijn. Het is allemaal zo formeel. Ik doe mijn best om me erin thuis te voelen en het gaat nu in de derde week al beter. Ik begin wat mensen te leren kennen en dat is fijn. Ik ben nu echter al aan mijn een na laatste dag bezig. Morgen kan ik dus al wat afscheid nemen. 3 weken zijn te kort om echt een definitief oordeel te vellen over het kantoorwereldje, maar tot nu toe voel ik me niet als een vis in het water hier.
Het solliciteren was ik na wat teleurstellingen nogal moe, maar na een maandje 'hersteltijd' wilde ik wel weer een poging wagen. En natuurlijk was het nu uitermate simpel om een baantje te vinden, dat zul je altijd weer zien. Via de mail (!) ben ik uiteindelijk aan een baantje gekomen. Het uitzendbureau belde me op een woensdagmiddag. Of ik direct aan de slag kon als receptioniste bij een vastgoedbedrijf. Ze wilden het liefst iemand met ervaring en dat had ik niet in die hoek, maar als ik direct zou kunnen mocht ik daar aan de slag. Nou ja...doen dan maar. Het verdient best goed en het is een mooie kans om werkervaring als receptioniste op te doen.
Ik zit er nu voor de derde week en het hele kantoorwereldje fascineert me. Ik moet in nette kleren op werk verschijnen en doe zelfs make-up op. Het bedrijf is best rijk (tja, die vastgoedwereld he) en ik kan er gratis eten. Er is een duidelijke hierarchie aanwezig. Op de bovenste verdieping van het gebouw zitten de directeuren en de directiesecretaresses. De directeuren lunchen ook nooit mee met de rest, volgens mij krijgen ze broodjes op hun kamer. Op de eerste verdieping zit het gewone personeel en nog twee secretaressen. En op de begane grond zit ik in m'n eentje. Gelukkig is er ook een vrouwtje voor de catering en zij is heel lief voor mij. Ze houdt heel goed rekening met mijn vegetarische dieetwensen en ze komt me heel vaak fruit brengen, zo lief!
Ik heb denk ik nog nooit een baantje gehad waar ik zo slecht mezelf kan zijn. Het is allemaal zo formeel. Ik doe mijn best om me erin thuis te voelen en het gaat nu in de derde week al beter. Ik begin wat mensen te leren kennen en dat is fijn. Ik ben nu echter al aan mijn een na laatste dag bezig. Morgen kan ik dus al wat afscheid nemen. 3 weken zijn te kort om echt een definitief oordeel te vellen over het kantoorwereldje, maar tot nu toe voel ik me niet als een vis in het water hier.
Wednesday, July 23, 2008
Foto's Canada online
Het is niet dat ik net in Canada ben geweest. Dat was namelijk in 2006, maar ik heb nu dan eindelijk enkele foto's online gezet. Mijn toenmalige vriendje woonde in Toronto, maar vanwege privacy redenen (hij wenst geen foto's van zichzelf op internet) zijn het alleen foto's van Canada zelf, waar mijn hoofd heel soms ook op te zien is. Ik heb honderden foto's, maar op de meeste sta ik niet alleen. Wel jammer, maar hopelijk vinden jullie deze foto's ook mooi!
Monday, July 14, 2008
The World Without Us
Do you ever wonder how earth would look like if people would be extinct (or moved to another stellar dome :P)?
I wonder how quickly our cities would disintegrate and at what point trees and plants will cover our planet again.
Fortunately, there's a book dedicated to this subject, called The World Without Us.
The World Without Us is a non-fiction book about what would happen to the natural and built environment if humans suddenly disappeared, written by American journalist Alan Weisman and published by St. Martin's Thomas Dunne Books.
It would take decades for buildings to collapse and even longer for the waste we left behind like plastics and electronics. I wonder how long it would take for chemicals to dissapear...
There are a few cities already abandoned by humans.
I wonder how quickly our cities would disintegrate and at what point trees and plants will cover our planet again.
Fortunately, there's a book dedicated to this subject, called The World Without Us.
The World Without Us is a non-fiction book about what would happen to the natural and built environment if humans suddenly disappeared, written by American journalist Alan Weisman and published by St. Martin's Thomas Dunne Books.
It would take decades for buildings to collapse and even longer for the waste we left behind like plastics and electronics. I wonder how long it would take for chemicals to dissapear...
There are a few cities already abandoned by humans.
One is Prypiat, Ukraine; familiar from the nuclear power plant Chernobyl. There's a webpage full with pictures of the place.
more pictures at this website
Tuesday, July 8, 2008
Motivatiecrisis!
Terwijl de regen tegen de ruiten klettert zit ik in de bijna verlaten computerzaal van de universiteit, samen met de andere personen die ook een scriptie of iets dergelijks af moeten maken.
Ik zit er voor mijn essay voor de Historische Roman dat 20 juli af moet zijn.
Ik zit voor een leeg scherm.
Ik heb al twee negens voor het vak gehaald die in totaal voor 60% tellen. Even een berekeningetje uitvoeren:
5,5 x 10 - (9 x 2) - (9 x 4) = 1
Ik moet dus nog een 1 halen voor het essay. Ik kan je zeggen: dat komt de motivatie niet ten goede!
Ik vind schrijven ontzettend leuk, maar het gekke is dat zodra het woord MOETEN om de hoek komt kijken het niet meer lukt. Ik weet ook niet zo goed hoe ik moet beginnen....het welbekende writers block + het feit dat ik weinig secundaire literatuur kan vinden.
Ondertussen zitten m'n vrienden die wel echt serieus aan het werk zouden moeten zijn ook keihard te soggen.
Nou ja...het is niet zo dat je nu veel mist buiten...klote regen en wind. Het is weer heerlijk Nederlands allemaal. Gisteren fietste ik van Zeist naar huis en ben ik echt tot op het bot toe doorweekt geraakt. Ik kon m'n onderbroek gewoon uitwringen. Mijn kleren liggen nu nog als een gigantische natte dweil in het washok. Ik moet er zo maar eens naar kijken voordat er champignons uit gaan groeien. Positief punt was wel dat mijn nieuwe rugzak daadwerkelijk waterdicht is. Dat is toch fijn als je er een laptop mee vervoert.
Die laptop zou ik nu het liefst mee naar buiten nemen om lekker in het zonnetje te gaan typen. De realiteit is echter dat ik al luisterend naar Fleetwood Mac een beetje bedroefd naar buiten kijk.
Muziek:
Ik zit er voor mijn essay voor de Historische Roman dat 20 juli af moet zijn.
Ik zit voor een leeg scherm.
Ik heb al twee negens voor het vak gehaald die in totaal voor 60% tellen. Even een berekeningetje uitvoeren:
5,5 x 10 - (9 x 2) - (9 x 4) = 1
Ik moet dus nog een 1 halen voor het essay. Ik kan je zeggen: dat komt de motivatie niet ten goede!
Ik vind schrijven ontzettend leuk, maar het gekke is dat zodra het woord MOETEN om de hoek komt kijken het niet meer lukt. Ik weet ook niet zo goed hoe ik moet beginnen....het welbekende writers block + het feit dat ik weinig secundaire literatuur kan vinden.
Ondertussen zitten m'n vrienden die wel echt serieus aan het werk zouden moeten zijn ook keihard te soggen.
Nou ja...het is niet zo dat je nu veel mist buiten...klote regen en wind. Het is weer heerlijk Nederlands allemaal. Gisteren fietste ik van Zeist naar huis en ben ik echt tot op het bot toe doorweekt geraakt. Ik kon m'n onderbroek gewoon uitwringen. Mijn kleren liggen nu nog als een gigantische natte dweil in het washok. Ik moet er zo maar eens naar kijken voordat er champignons uit gaan groeien. Positief punt was wel dat mijn nieuwe rugzak daadwerkelijk waterdicht is. Dat is toch fijn als je er een laptop mee vervoert.
Die laptop zou ik nu het liefst mee naar buiten nemen om lekker in het zonnetje te gaan typen. De realiteit is echter dat ik al luisterend naar Fleetwood Mac een beetje bedroefd naar buiten kijk.
Muziek:
- Fleetwood Mac - You Can Your Own Way
- Fleetwood Mac - Need Your Love So Bad
Tuesday, June 17, 2008
Het ultieme vega-recept!
Ratatouille!
written by: C.Mulder ;)
Okayyyy!
Tis z houwtoe >>> (adapated feur 3 persons!)
Instructiones
Alles lekker klein snijden is hendig.
Aubergine KAN er bij maar je moet er wel van houden.
Kruiden: Klein beetje dragon, peterselie, basilicum, peper, paprikapoeder
Na het toevoegen van de kruiden, lekker laten trekken voor 20-30 min op
een laag pitje.
Erbij: Natuurlijk Meergranen stokbrood, jamjam!
Of krieltjes.
genoeg groenten om je lichaam voor een uurtje of 5 gaande te houden.
written by: C.Mulder ;)
Okayyyy!
Tis z houwtoe >>> (adapated feur 3 persons!)
- 1 Courgette, big fat and juicy one! Anders twee kleinere of overdosis op een ander front.
- 5/6 tomaten
- 2 grote paprika's, of 3 kleine (officieel alleen rode en groene maar boeit ons dat?)
- Ui! Rode ui voor de pwn en anders gewone ui. (ca 75 gram ui per persoon ofzo)
- Garlic (so we all smell from our bodies which you will like! xD)
Instructiones
Alles lekker klein snijden is hendig.
Aubergine KAN er bij maar je moet er wel van houden.
Kruiden: Klein beetje dragon, peterselie, basilicum, peper, paprikapoeder
Na het toevoegen van de kruiden, lekker laten trekken voor 20-30 min op
een laag pitje.
Erbij: Natuurlijk Meergranen stokbrood, jamjam!
Of krieltjes.
genoeg groenten om je lichaam voor een uurtje of 5 gaande te houden.
Sunday, June 1, 2008
Open TTD ^__^
I used to be a hardcore gamer. I've even been addicted to several MMORPG's (yes, including WoW). I cured myself from these addictions about 2 years ago and quit gaming altogether, so I could concentrate on school more (and my extinct social life). I've switched from Windows to Mac a year ago, that put a lot of games out of reach anyway.
Sometimes though, I felt a little craving for a nice simple game that wouldn't kill my social life again. I have found it in Open TTD. It's an open source version of Chris Sawyers Transport Tycoon(the guy also developed Rollercoaster Tycoon). The game is pretty old, hence the 'crappy' graphics (which I love).
Basically, a bunch of nerds used the binary code of the original and added a lot of spiffy features and add-ons that form Open TTD. For example, there is a Dutch Train set available which enables you to build dutch trains, trams and stations. The goal of the game is to make profit by setting up transport services for passengers, raw materials, goods etc. This can be done by train, ship, plane, bus or tram. Especially the routes you build for the trains can become pretty complex. As you build (from 1950 to 2050) the towns grow into cities and your transport vehicles can modernise. Trains go from diesel-powered to electricity to monorail to mag-lev. The best function that has been added in the open-source version is the ability to set up a multi-player game. It is really fun to play with friends.
Sometimes though, I felt a little craving for a nice simple game that wouldn't kill my social life again. I have found it in Open TTD. It's an open source version of Chris Sawyers Transport Tycoon(the guy also developed Rollercoaster Tycoon). The game is pretty old, hence the 'crappy' graphics (which I love).
Basically, a bunch of nerds used the binary code of the original and added a lot of spiffy features and add-ons that form Open TTD. For example, there is a Dutch Train set available which enables you to build dutch trains, trams and stations. The goal of the game is to make profit by setting up transport services for passengers, raw materials, goods etc. This can be done by train, ship, plane, bus or tram. Especially the routes you build for the trains can become pretty complex. As you build (from 1950 to 2050) the towns grow into cities and your transport vehicles can modernise. Trains go from diesel-powered to electricity to monorail to mag-lev. The best function that has been added in the open-source version is the ability to set up a multi-player game. It is really fun to play with friends.
Another reason why I like this game is that it can be played with little attention. If you want to build the most advanced trainsystems you should focus, but if you're doing some reading (studying) you can just let the game run and check up on it now and then, build some new trains and continue doing whatever you were doing.
Subscribe to:
Posts (Atom)