Wolves In The Throne Room

Vorig jaar was het optreden van WITTR zo intens dat ik kippenvel kreeg, bijna moest huilen en een uur lang gebiologeerd naar de band keek. Ik was benieuwd of ze deze keer weer dat effect op me zouden hebben. Het optreden was in Tivoli de Helling, wat betekende dat ik slechts vijf minuutjes op de fiets hoefde te zitten. Helaas heb ik het voorprogramma over moeten slaan, vanwege de housewarming van Christiaan.

René en Ward waren er ook en zelfs een huisgenoot van mij was er. De rest van het huis waardeert black metal niet (jammer jammer). Even kletsen en 20 minuten later was het ombouwen compleet. De zaal was uitermate donker, geen stagelichten, slechts wat kaarsjes. Er waren ook mooie doeken opgehangen, met prachtig artwork. Al met al was het redelijk sfeervol. De opkomst was ook prima te noemen, dat viel me niet tegen.



De band trapte af met het nummer Wanderer Above the Sea of Fog. Een prachtig intens nummer om de set mee te beginnen. Ik werd meteen bevangen door dat ‘gevoel’, die ervaring die ik niet kan beschrijven. Het lijkt wel een beetje op wat er vaak met me gebeurt bij klassieke muziek. Het is alsof je wordt overspoeld door allerlei emoties tegelijk. Positieve én negatieve. Melancholie en gelukzaligheid strijden met elkaar en smelten ergens in het midden in elkaar tot één groot blok van gevoel. Heerlijk. Ik kon alleen maar staan en staren.



Nu, meer dan een week later, ben ik al half vergeten welke nummers ze speelden. Het waren er maar vier. Het optreden duurde maar een uur en dat vond ik jammer. Wat mij betreft spelen ze minstens anderhalf uur! Ik vond het deze keer net een tikkeltje minder intens dan vorig jaar in ‘s Hertogenbosch. Dat kwam misschien doordat ik nu achter in de zaal stond. Liever sta ik vooraan midden in het centrum van de actie. Bij black metal ontstaan er toch vaak toch geen pits, dus is het als vrouw ook redelijk veilig om daar te verblijven.

Al met al ben ik blij dat ik ze weer gezien heb. Geheel in karakteristiek van de band zeiden ze geen woord tegen het publiek. Lekker afstandelijk. Ik baal dat het interview dat ik vorig jaar eigenlijk met ze zou houden voor zwaremetalen.com niet doorging. Ik had ze graag vragen willen stellen over hun eco-bm. Zijn ze veganisten bijvoorbeeld? Ik weet het niet, maar wil het wel graag weten.

Nou ja, laat die band maar lekker gehuld blijven in nevelen van vaagheid. Heeft ook wel z’n charme....


Heerlijk, zo'n onleesbaar bm-logo