Eens de dader
eens het slachtoffer
de liefde kent geen genade
wanneer is het juist?
Het is als een kruispunt
met duizenden aanwijzers
schots en scheef
onleesbaar
Je gokt wat
de weg loopt dood
terug naar het kruispunt
verloren
Jij doemt op
Ik volg je op de weg
Dader of slachtoffer
wat zal het zijn?
Ik ben een beetje in een rare bui. Heb net een film gekeken die me wel aan het denken zette, 500 Days of Summer. Het verhaal lijkt vrij standaard: jongen ontmoet meisje, liefde, liefde roest, einde van de liefde. Het bijzondere is dat nu het meisje degene is die de nogal 'koude' (en meestal mannelijke) rol van hartenbreker speelt. Nu kreeg ik medelijden met de jongen, maar ach, zelf ben ik ook meer dan eens de 'koude' geweest. Niet omdat ik dat wilde, maar omdat het nou eenmaal zo voelde (of liever gezegd, omdat ik weinig voelde). Ik heb ook wel eens in de rol van de jongen in de film gezeten, met gebroken hart en heel die reutemeteut. Na allemaal rare ervaringen word je gewoon wat sceptisch. Het is allemaal zo vaag, wanneer is het goed? Waarom is het allemaal zo moeilijk? Maar net zoals bij zoveel dingen is het ook in de liefde zo dat de gebraden kippen je mond niet in vliegen; je moet ervoor werken! Echter, op donkere, regenachtige novemberavonden spoken de vragen des levens weleens door m'n hoofd. Heb ik mijn kans op een goede relatie gehad (ik had er een, m'n eerste)? Wat nou als ik heel mijn leven alleen blijf? Dat soort dramatische zaken die de gemoedsrust niet verbeteren.
Melancholisch geratel op de zaterdagavond met een ruisende Ulver plaat op de achtergrond… misschien wordt het tijd om naar bed te gaan.
Sunday, November 29, 2009
Saturday, November 21, 2009
Orkesten Update
En we hebben weer een heel pak muziek gekregen bij de Wegenbouw (officieel Bouw & Infra Harmonie). Ik was van de helft alweer vergeten wat we hadden uitgekozen, wat best schandalig is voor een lid van de Muziekcommissie.
Na het eenmalig doorspelen van alle muziek waren we drie uur verder en ik kan concluderen dat het allemaal goed te doen is. De loopjes en moeilijke passages zijn uiteraard aanwezig, maar het is redelijk klarinetvriendelijk geschreven. Enkele uren beulen thuis zou de truuk moeten doen.
Het nieuwe programma is als volgt, voor de geïnteresseerden en muziekkenners onder ons:
- A Cole Porter Spectacular (Medley van stukken van Cole Porter)
- An American In Paris (Gershwin)
- Children of Sanchez (Chuck Mangione)
- El Camino Real (Alfred Reed)
- El Torico de la Cuerda (Luis Serrano Alazcón)
- Huldigingsmars uit Sigurd Jolsafar (Grieg)
- A Tribute to George Gershwin (Gert Buitenhuis)
- Procession of the Nobles (Rimsky-Korssakoff)
- Kinizsi (Julius Fucik)
We houden de Cappriccio Italien en de Boda de Luis Alonso er ook nog even op en dan hebben we een goed gevulde show met vele facetten: klassiek, spectakel, jazz, paso doble, populair…
Beetje jammer dat het eerstvolgende optreden pas volgend jaar is.
KNA
Met KNA Arkel zijn we ons aan het voorbereiden op het jaarlijkse Silvesterconcert. Ik vind daarvan het programma minder geslaagd. Het thema van de avond is 'schlager', en laat ik daar nou net een bloedhekel aan hebben. We spelen niet minder dan 6 (!) marsen, ook al niet mijn favoriete genre. We krijgen een duo uit Volendam op bezoek, dat de avond gaat opluisteren met Duitstalige meuk. Er ziet niets anders op dan die avond alcohol te gaan nuttigen (na het spelen uiteraard).
Ik heb wel de poster gemaakt voor dit event. Ik vind hem wel mooi geworden, maar het thema (kleuren en ontwerp) passen niet echt bij het karakter van de avond. Ik kon het alleen niet over mijn hart verkrijgen om een poster met bier en Duitse pakjes erop te maken. Oordeelt u zelf:
Na het eenmalig doorspelen van alle muziek waren we drie uur verder en ik kan concluderen dat het allemaal goed te doen is. De loopjes en moeilijke passages zijn uiteraard aanwezig, maar het is redelijk klarinetvriendelijk geschreven. Enkele uren beulen thuis zou de truuk moeten doen.
Het nieuwe programma is als volgt, voor de geïnteresseerden en muziekkenners onder ons:
- A Cole Porter Spectacular (Medley van stukken van Cole Porter)
- An American In Paris (Gershwin)
- Children of Sanchez (Chuck Mangione)
- El Camino Real (Alfred Reed)
- El Torico de la Cuerda (Luis Serrano Alazcón)
- Huldigingsmars uit Sigurd Jolsafar (Grieg)
- A Tribute to George Gershwin (Gert Buitenhuis)
- Procession of the Nobles (Rimsky-Korssakoff)
- Kinizsi (Julius Fucik)
We houden de Cappriccio Italien en de Boda de Luis Alonso er ook nog even op en dan hebben we een goed gevulde show met vele facetten: klassiek, spectakel, jazz, paso doble, populair…
Beetje jammer dat het eerstvolgende optreden pas volgend jaar is.
KNA
Met KNA Arkel zijn we ons aan het voorbereiden op het jaarlijkse Silvesterconcert. Ik vind daarvan het programma minder geslaagd. Het thema van de avond is 'schlager', en laat ik daar nou net een bloedhekel aan hebben. We spelen niet minder dan 6 (!) marsen, ook al niet mijn favoriete genre. We krijgen een duo uit Volendam op bezoek, dat de avond gaat opluisteren met Duitstalige meuk. Er ziet niets anders op dan die avond alcohol te gaan nuttigen (na het spelen uiteraard).
Ik heb wel de poster gemaakt voor dit event. Ik vind hem wel mooi geworden, maar het thema (kleuren en ontwerp) passen niet echt bij het karakter van de avond. Ik kon het alleen niet over mijn hart verkrijgen om een poster met bier en Duitse pakjes erop te maken. Oordeelt u zelf:
Thursday, November 19, 2009
It was about time...
Ik was net een heerlijk tukje aan het doen in de kantine van de universtiteit met de Vier Letzte Lieder van Richard Strauss op de oren toen ik het bliebje op m'n telefoon hoorde wat een mailtje aankondigde. De laatste 18 dagen keek ik reikhalzend uit naar ieder mailtje wat binnenkwam, in de hoop dat het van Apple zou zijn. Ik heb afgelopen dinsdag zelfs de customer service gebeld, omdat ik vreesde dat er wat mis was gegaan met mijn bestelling. Welnu, dit bliebje bleek het verlossende bliebje te zijn! M'n mac is verzonden en aanstaande dinsdag kan ik hem verwachten! Ik maakte nog net geen sprongetje van blijdschap, maar klaarwakker was ik wel direct! Ik heb direct m'n baas gemaild om vrij te vragen voor aanstaande dinsdag, want NO way dat ik de berzorger wil mislopen. Sowieso heb ik woensdag ook geen tijd om heel de dag thuis te blijven. Nu kan ik in het weekend nog m'n kamer een beetje verbouwen zodat de computer mooi (uit het zicht van mensen die eventueel door mijn raam gluren) in m'n kamer komt te staan.
Mesa is a happy nerd. M'n trouwe MacBookje zal ik nog steeds blijven gebruiken, na drie jaar ben ik er nog steeds heel blij mee. Ik zal alleen nog blijer worden van het EINDELIJK kunnen draaien van zware programma's, zoals Aperture 2 (dat draaide nog net op m'n MacBook), Final Cut Pro, Adobe CS4 en games zoals Anno 1404 en (als het eindelijk een keer uitkomt) Diablo III. En omg...imagine WoW op 27" *kwijlt*
Mesa is a happy nerd. M'n trouwe MacBookje zal ik nog steeds blijven gebruiken, na drie jaar ben ik er nog steeds heel blij mee. Ik zal alleen nog blijer worden van het EINDELIJK kunnen draaien van zware programma's, zoals Aperture 2 (dat draaide nog net op m'n MacBook), Final Cut Pro, Adobe CS4 en games zoals Anno 1404 en (als het eindelijk een keer uitkomt) Diablo III. En omg...imagine WoW op 27" *kwijlt*
Monday, November 16, 2009
Live-opnamen van het Wegenbouworkest
Met dank aan Ewout die een laptop met opname apparatuur mee had genomen!
De opnamen staan eigenlijk achter de inlog van de Wegenbouwsite, maar met 20mbit up had ik ze toch binnen drie seconden op m'n universiteit netwerkschijfje staan.
Grappig is toch wel dat er heel veel schoonheidsfoutjes te horen zijn, die ik tijdens het concert echt niet door had. Bijvoorbeeld bij loopjes dat de klarinetten niet helemaal gelijk zijn. De akoestiek in de zaal was goed, maar ook genadeloos. Iedere misser was te horen. Zo heb ik ook twee piepjes in de opnamen gelokaliseerd die zeker te weten van mij zijn, oeps!
De Boda vind ik zelf nog vrij goed gelukt, terwijl het echt een heel moeilijk stuk is. Ook de Capriccio kan ik aanraden, al is het alleen maar omdat we er zoveel bloed, zweet en tranen in gestopt hebben.
La Boda de Luis Alonso
Ross Roy
Capriccio Italien
De opnamen staan eigenlijk achter de inlog van de Wegenbouwsite, maar met 20mbit up had ik ze toch binnen drie seconden op m'n universiteit netwerkschijfje staan.
Grappig is toch wel dat er heel veel schoonheidsfoutjes te horen zijn, die ik tijdens het concert echt niet door had. Bijvoorbeeld bij loopjes dat de klarinetten niet helemaal gelijk zijn. De akoestiek in de zaal was goed, maar ook genadeloos. Iedere misser was te horen. Zo heb ik ook twee piepjes in de opnamen gelokaliseerd die zeker te weten van mij zijn, oeps!
De Boda vind ik zelf nog vrij goed gelukt, terwijl het echt een heel moeilijk stuk is. Ook de Capriccio kan ik aanraden, al is het alleen maar omdat we er zoveel bloed, zweet en tranen in gestopt hebben.
La Boda de Luis Alonso
Ross Roy
Capriccio Italien
Sunday, November 15, 2009
Spektakel in Sluiskil
Wat een fantastische dag in Sluiskil! Wie had dat ooit gedacht, dat je in zo'n lelijke omgeving zulke gelukkige momenten kan beleven! Sluiskil is een dorpje in het zuidelijke Zeeuws-Vlaanderen, omgeven door lelijke haven industrie. In de schaduw van het monsterlijke Hotel Sluiskil (zelden zo'n blokkendoos gezien) lag het buurthuis, alwaar we om half elf in de ochtend zeer hartelijk werden ontvangen met een kopje koffie.
Na wat babbelen werd het tijd om de klarinet uit te pakken en om elf uur zaten we op het podium voor een korte repetitie. We hadden behoorlijk wat tijdelijke krachten in het orkest zitten, omdat enkele mensen ziek waren of op het laatste moment ineens met het orkest gestopt waren (twee hoornisten). We hadden ook een externe professionele trompettist ingehuurd, omdat we anders te weinig trompettisten zouden hebben. De akoestiek in de zaal was heel goed, dus het beloofde een goede middag te worden!
Om half 1 was er een lunch geregeld vanuit de ontvangende vereniging. We waren trouwens in Sluiskil, omdat de plaatselijke vereniging een jubileum van 75 jaar vierde. Er werd dus al champagne geschonken en getoast op de vereniging. De lunch bestond grotendeels uit broodjes met vlees en kaas MAAR….er waren Zeeuwse Bolussen en puddingbroodjes met een laagje chocola. De verleiding was te groot en ik heb m'n smaakpapillen verwend met een puddingbroodje. Dat was ook meteen genoeg suiker voor de rest van de dag. Ik ging me maar snel omkleden voordat iedereen dat tegelijk op het laatste moment zou gaan doen.
Om kwart voor twee zaten we allemaal op het podium, om alvast wat af te stemmen. Voor de pauze nam ik m'n nieuwe klarinet, en na de pauze zou ik het oudje er weer bij pakken. De zaal was redelijk gevuld, maar helaas niet vol. Het programma werd afgetrapt met de March van Prokofiev; een werk speciaal geschreven voor harmonie orkest. Het is een kort werkje en even fijn om in te komen. Daarna was het echt tijd voor opperste concentratie met twee solostukken voor hoorn. De eerste was gecomponeerd door Leopold Mozart en werd uitgevoerd door onze solo hoornist op de tuinslang. Je stop gewoon een mondstuk in zo'n tuinslang en dan krijg je er blijkbaar gewoon geluid uit. Try this at home, zou ik zeggen. Na deze gimmick speelden we zijn 'serieuze' hoorn solo; een heel mooi stemmig stuk. We hebben het al vaak uitgevoerd, maar het blijft mooi!
Dan werd het toch echt tijd voor het zware werk, Capriccio Italien (Tchaikovsky). Het is een lang stuk met vele facetten. Het begin is gedragen en langzaam, de noten zijn simpel maar het gaat om het gelijk spelen. Dit naderde voor de eerste keer perfectie; en dan wordt het gelijk 100 keer leuker om het te spelen! Na het openliggende begin komen er wat fortissimo's met veel technisch werk. Als je hierin een foutje maakt valt het veel minder op. Het hele stuk bleef als een trein lopen en ik denk dat we het zelden zo goed hebben uitgevoerd. De dirigent was zichtbaar in zijn nopjes en zei 'nog een paar keer en hij kan op de plaat' (en zo'n compliment maakt hij niet snel!).
We gingen verder met nog iets speciaals: Dance Macabre van Saint-Saens. Hiervoor hadden we een echte violiste gevraagd en deze keer was ze erbij. Ze is vierdejaars conservatorium studente, dus ze kon echt goed viool spelen (niet van dat kattengejank). Dit stuk ging iets minder goed voor het orkest, omdat het een arrangement blijft wat uiterst rot is omgezet. De klarinetpartij is erg hoog en open. Ieder klein foutje is hoorbaar. De violiste deed haar werk goed en gaf erna nog een kleine Bach solo weg.
Het laatste werk voor de pauze was ook geen kattenpis: I Vespri Siciliani van Verdi. Een heftige ouverture, met wederom een bak technische meuk voor de klarinetten. M'n embouchure begon al langzaam problemen te vertonen en bij het prestissimo einde glipte de lucht aan alle kanten langs m'n mondstuk. Dat is niet best, want daardoor komen staccato loopjes er totaal niet meer uit. Een pauze was wel fijn!
Het half uurtje was echter zo voorbij en met m'n oude klarinet werd het er niet lichter op. Ik had wel een ernstig zwaar rietje op m'n klarinet staan, maar dan heb je wel een mooi klassieke klank. De prijs is dus dat je embouchure sneller naar de kloten gaat. Na de pauze was het repertoire wat lichter, daar zal het publiek blij mee geweest zijn. We begonnen met een verzameling bekende melodieën van Leroy Anderson; een heel vrolijk stuk. Niet moeilijk, maar gelijk loodzwaar omdat we geen moment rust hadden.
Daarna mijn favoriete stuk van het repertoire: La Boda de Luis Alonso. Spaans, temperamentvol, spektakel. Dit stuk heeft het allemaal! Er zitten enkele loopjes in die bijna onmogelijk te spelen zijn, maar dat mag de pret niet drukken! We deden ons best en er werd muziek gemaakt. Het hele concert werden we beter en beter op elkaar ingespeeld. Iedereen leek uitermate geconcentreerd en er werden geen fouten gemaakt die te maken hadden met samenspel. Tuurlijk werden er wat nootjes gemist of fout gespeeld (ook door mij), maar dat is geen schande; we blijven amateurs. Het mooiste was gewoon dat er echt een gevoel van gezamenlijk muziek maken was, wat ik niet vaak heb meegemaakt.
Het kwam allemaal bij elkaar in Ross Roy, wat qua techniek geen moeilijk stuk is, maar qua sfeer moet je het goed neerzetten. Onze kopersectie is zo goed! In dit stuk kunnen zij zich echt uitleven en dat deden ze. Wat ik ook geweldig vind aan dit stuk is de rol voor de buisklokken, mijn favoriete stuk slagwerk. Het geeft net dat beetje extra gedragenheid aan de tutti gedeelten. Ik kreeg uiteindelijk echt kippenvel tijdens het spelen, fantastisch!
We speelden nog meer stukken, maar om ze allemaal door te nemen gaat me wat te ver: Atlantic Avenue, MacArthur Park, Washington Post, Sabre Dance, Wellington. Het publiek gaf ons een staande ovatie en ik hoop van harte dat ze het hebben kunnen waarderen. Ik was echt kapot. Mijn embouchure was al lang dood, m'n nek, schouder en rug deden pijn en ik was toe aan een biertje! Ze schonken helaas Heineken, maar zelfs dat ging er nog goed in na zo'n zwaar programma. Ik durf wel te zeggen dat dit een van onze beste optredens ooit was. Voor mij was het een heerlijke ervaring en ik moet nog maar zien wanneer we weer zo'n klapper neer gaan zetten. Ik reed mee terug naar Utrecht met Erwin (de man van onder andere de buisklokken) en dat was erg gezellig.
Het zal wel weer een domper zijn om morgen om 7 uur op te staan en heel de dag te moeten werken haha!
Na wat babbelen werd het tijd om de klarinet uit te pakken en om elf uur zaten we op het podium voor een korte repetitie. We hadden behoorlijk wat tijdelijke krachten in het orkest zitten, omdat enkele mensen ziek waren of op het laatste moment ineens met het orkest gestopt waren (twee hoornisten). We hadden ook een externe professionele trompettist ingehuurd, omdat we anders te weinig trompettisten zouden hebben. De akoestiek in de zaal was heel goed, dus het beloofde een goede middag te worden!
Om half 1 was er een lunch geregeld vanuit de ontvangende vereniging. We waren trouwens in Sluiskil, omdat de plaatselijke vereniging een jubileum van 75 jaar vierde. Er werd dus al champagne geschonken en getoast op de vereniging. De lunch bestond grotendeels uit broodjes met vlees en kaas MAAR….er waren Zeeuwse Bolussen en puddingbroodjes met een laagje chocola. De verleiding was te groot en ik heb m'n smaakpapillen verwend met een puddingbroodje. Dat was ook meteen genoeg suiker voor de rest van de dag. Ik ging me maar snel omkleden voordat iedereen dat tegelijk op het laatste moment zou gaan doen.
Om kwart voor twee zaten we allemaal op het podium, om alvast wat af te stemmen. Voor de pauze nam ik m'n nieuwe klarinet, en na de pauze zou ik het oudje er weer bij pakken. De zaal was redelijk gevuld, maar helaas niet vol. Het programma werd afgetrapt met de March van Prokofiev; een werk speciaal geschreven voor harmonie orkest. Het is een kort werkje en even fijn om in te komen. Daarna was het echt tijd voor opperste concentratie met twee solostukken voor hoorn. De eerste was gecomponeerd door Leopold Mozart en werd uitgevoerd door onze solo hoornist op de tuinslang. Je stop gewoon een mondstuk in zo'n tuinslang en dan krijg je er blijkbaar gewoon geluid uit. Try this at home, zou ik zeggen. Na deze gimmick speelden we zijn 'serieuze' hoorn solo; een heel mooi stemmig stuk. We hebben het al vaak uitgevoerd, maar het blijft mooi!
Dan werd het toch echt tijd voor het zware werk, Capriccio Italien (Tchaikovsky). Het is een lang stuk met vele facetten. Het begin is gedragen en langzaam, de noten zijn simpel maar het gaat om het gelijk spelen. Dit naderde voor de eerste keer perfectie; en dan wordt het gelijk 100 keer leuker om het te spelen! Na het openliggende begin komen er wat fortissimo's met veel technisch werk. Als je hierin een foutje maakt valt het veel minder op. Het hele stuk bleef als een trein lopen en ik denk dat we het zelden zo goed hebben uitgevoerd. De dirigent was zichtbaar in zijn nopjes en zei 'nog een paar keer en hij kan op de plaat' (en zo'n compliment maakt hij niet snel!).
We gingen verder met nog iets speciaals: Dance Macabre van Saint-Saens. Hiervoor hadden we een echte violiste gevraagd en deze keer was ze erbij. Ze is vierdejaars conservatorium studente, dus ze kon echt goed viool spelen (niet van dat kattengejank). Dit stuk ging iets minder goed voor het orkest, omdat het een arrangement blijft wat uiterst rot is omgezet. De klarinetpartij is erg hoog en open. Ieder klein foutje is hoorbaar. De violiste deed haar werk goed en gaf erna nog een kleine Bach solo weg.
Het laatste werk voor de pauze was ook geen kattenpis: I Vespri Siciliani van Verdi. Een heftige ouverture, met wederom een bak technische meuk voor de klarinetten. M'n embouchure begon al langzaam problemen te vertonen en bij het prestissimo einde glipte de lucht aan alle kanten langs m'n mondstuk. Dat is niet best, want daardoor komen staccato loopjes er totaal niet meer uit. Een pauze was wel fijn!
Het half uurtje was echter zo voorbij en met m'n oude klarinet werd het er niet lichter op. Ik had wel een ernstig zwaar rietje op m'n klarinet staan, maar dan heb je wel een mooi klassieke klank. De prijs is dus dat je embouchure sneller naar de kloten gaat. Na de pauze was het repertoire wat lichter, daar zal het publiek blij mee geweest zijn. We begonnen met een verzameling bekende melodieën van Leroy Anderson; een heel vrolijk stuk. Niet moeilijk, maar gelijk loodzwaar omdat we geen moment rust hadden.
Daarna mijn favoriete stuk van het repertoire: La Boda de Luis Alonso. Spaans, temperamentvol, spektakel. Dit stuk heeft het allemaal! Er zitten enkele loopjes in die bijna onmogelijk te spelen zijn, maar dat mag de pret niet drukken! We deden ons best en er werd muziek gemaakt. Het hele concert werden we beter en beter op elkaar ingespeeld. Iedereen leek uitermate geconcentreerd en er werden geen fouten gemaakt die te maken hadden met samenspel. Tuurlijk werden er wat nootjes gemist of fout gespeeld (ook door mij), maar dat is geen schande; we blijven amateurs. Het mooiste was gewoon dat er echt een gevoel van gezamenlijk muziek maken was, wat ik niet vaak heb meegemaakt.
Het kwam allemaal bij elkaar in Ross Roy, wat qua techniek geen moeilijk stuk is, maar qua sfeer moet je het goed neerzetten. Onze kopersectie is zo goed! In dit stuk kunnen zij zich echt uitleven en dat deden ze. Wat ik ook geweldig vind aan dit stuk is de rol voor de buisklokken, mijn favoriete stuk slagwerk. Het geeft net dat beetje extra gedragenheid aan de tutti gedeelten. Ik kreeg uiteindelijk echt kippenvel tijdens het spelen, fantastisch!
We speelden nog meer stukken, maar om ze allemaal door te nemen gaat me wat te ver: Atlantic Avenue, MacArthur Park, Washington Post, Sabre Dance, Wellington. Het publiek gaf ons een staande ovatie en ik hoop van harte dat ze het hebben kunnen waarderen. Ik was echt kapot. Mijn embouchure was al lang dood, m'n nek, schouder en rug deden pijn en ik was toe aan een biertje! Ze schonken helaas Heineken, maar zelfs dat ging er nog goed in na zo'n zwaar programma. Ik durf wel te zeggen dat dit een van onze beste optredens ooit was. Voor mij was het een heerlijke ervaring en ik moet nog maar zien wanneer we weer zo'n klapper neer gaan zetten. Ik reed mee terug naar Utrecht met Erwin (de man van onder andere de buisklokken) en dat was erg gezellig.
Het zal wel weer een domper zijn om morgen om 7 uur op te staan en heel de dag te moeten werken haha!
Saturday, November 14, 2009
New orchestra video
Hello folks,
Last saturday one of my orchestras was giving a performance in IJsselstein, Netherlands.
My friend Christiaan shot a few videos with his camera.
One of the videos was the Tancrede Ouverture, composed by Rossini.
Enjoy! (skip to one minute if you don't want to hear the host introducing the composition).
Last saturday one of my orchestras was giving a performance in IJsselstein, Netherlands.
My friend Christiaan shot a few videos with his camera.
One of the videos was the Tancrede Ouverture, composed by Rossini.
Enjoy! (skip to one minute if you don't want to hear the host introducing the composition).
Know your classics!
I seriously enrolled in the best university course EVER.
It's called Classical Music Repertoire and basically I have to memorize all the pieces from list you can see below. My first look at the list was reassuring, because I already know a lot of it. However, there are some things on the list I have never listened to and have to know from beginning to end. For example, I've never been into Wagner before and his Tristan und Isolde is on the list. It is an opera that lasts more than three hours and theoretically the teacher might play anything from it on the exam. On the exam we get 10 audio samples and you have to name the composer, the name of the work, year of origin and any other relevant information you can tell about it. So if you know the storyline of Tristan und Isolde that would give you extra points. Of course, if you can tell more about it from a musical perspective your score extra points as well.
Thankfully, I already know the Matthäus Passion very well, because that's also a very long composition. Right now I'm getting the music from wherever I can, because the university couldn't give us a CD with all the pieces on it. Something with copyright. The teacher remarked: 'how you get it in your private time is none of our business'. So….I have some of the pieces on CD, but how to get the rest…YARR!?? Let's say my laptop is staying on tonight. Some of the pieces are hard to find on the interwebs, so does any of you have Boulez, Bruckner, Liszt, Debussy and Ives???
The list is as follows:
Bach - Matthäus Passion, Goldberg Variations, Suite for Cello solo no.2.
Bartok - Concerto for Orchestra
Beethoven - Symphony 9, Sonata in A flat major
Boulez - Le marteau sans maître
Brahms - Symphony 1
Britten - War Requiem
Bruckner - Symphony 7
Chopin - Two Nocturnes, opus 37
Debussy - Préludes (Book I & II)
Dvorák - Symphony 9, Trio no. 4
Gershwin - Rhapsody in Blue
Gubaidulina - Offertorium
Haydn - String Quartet opus 33, Symphony 103
Charles - The Unanswered Question
Liszt - Les Préludes
---
Mahler - Symphony 5
Mendelssohn - Midsummernight's Dream
Messiaen - Turangalila-symphonie
Milhaud - La Creation du Monde
Monteverdi - L'Orfeo
Mozart - Don Giovanni, Concerto for Clarinet
Rachmaninoff - Piano Concert 3
Rameau - Pieces de Clavecin en Concerts
Reich - Different Trains
Schönberg - Drei Klavierstücke, Suite for Piano
Schubert - Quintet in C major, Vier Lieder
Schumann - Lieder und Gesänge from Wilhelm Meister (Goethe), Kreisleriana
Shostakovich - String Quartet no 8
Sibelius - Concerto for Violin
Stockhausen - Gruppen, for three orchestra's
Straus, R. - Solome
Stravinsky - Le Sacre du Printemps, Pulcinella: Suite
Sweelinck - Fantasia Chromatica
Tchaikovsky - Symphony 6
Varese - Amériques
Verdi - La Traviata
Vivaldi - The Four Seasons
Wagner - Tristan und Isolde
Webern - Fünf Stücke für Orchester
Weill - Dreigroschenoper
The first twenty pieces will be tested during the first exam on the 4th of December. I'll say goodbye to metal for now!
It's called Classical Music Repertoire and basically I have to memorize all the pieces from list you can see below. My first look at the list was reassuring, because I already know a lot of it. However, there are some things on the list I have never listened to and have to know from beginning to end. For example, I've never been into Wagner before and his Tristan und Isolde is on the list. It is an opera that lasts more than three hours and theoretically the teacher might play anything from it on the exam. On the exam we get 10 audio samples and you have to name the composer, the name of the work, year of origin and any other relevant information you can tell about it. So if you know the storyline of Tristan und Isolde that would give you extra points. Of course, if you can tell more about it from a musical perspective your score extra points as well.
Thankfully, I already know the Matthäus Passion very well, because that's also a very long composition. Right now I'm getting the music from wherever I can, because the university couldn't give us a CD with all the pieces on it. Something with copyright. The teacher remarked: 'how you get it in your private time is none of our business'. So….I have some of the pieces on CD, but how to get the rest…YARR!?? Let's say my laptop is staying on tonight. Some of the pieces are hard to find on the interwebs, so does any of you have Boulez, Bruckner, Liszt, Debussy and Ives???
The list is as follows:
Bach - Matthäus Passion, Goldberg Variations, Suite for Cello solo no.2.
Bartok - Concerto for Orchestra
Beethoven - Symphony 9, Sonata in A flat major
Boulez - Le marteau sans maître
Brahms - Symphony 1
Britten - War Requiem
Bruckner - Symphony 7
Chopin - Two Nocturnes, opus 37
Debussy - Préludes (Book I & II)
Dvorák - Symphony 9, Trio no. 4
Gershwin - Rhapsody in Blue
Gubaidulina - Offertorium
Haydn - String Quartet opus 33, Symphony 103
Charles - The Unanswered Question
Liszt - Les Préludes
---
Mahler - Symphony 5
Mendelssohn - Midsummernight's Dream
Messiaen - Turangalila-symphonie
Milhaud - La Creation du Monde
Monteverdi - L'Orfeo
Mozart - Don Giovanni, Concerto for Clarinet
Rachmaninoff - Piano Concert 3
Rameau - Pieces de Clavecin en Concerts
Reich - Different Trains
Schönberg - Drei Klavierstücke, Suite for Piano
Schubert - Quintet in C major, Vier Lieder
Schumann - Lieder und Gesänge from Wilhelm Meister (Goethe), Kreisleriana
Shostakovich - String Quartet no 8
Sibelius - Concerto for Violin
Stockhausen - Gruppen, for three orchestra's
Straus, R. - Solome
Stravinsky - Le Sacre du Printemps, Pulcinella: Suite
Sweelinck - Fantasia Chromatica
Tchaikovsky - Symphony 6
Varese - Amériques
Verdi - La Traviata
Vivaldi - The Four Seasons
Wagner - Tristan und Isolde
Webern - Fünf Stücke für Orchester
Weill - Dreigroschenoper
The first twenty pieces will be tested during the first exam on the 4th of December. I'll say goodbye to metal for now!
Saturday, November 7, 2009
Ebil Kitteh
I HAS AN EBIL KITTEH
Do I need to say moar?
Gotta love distorted photo's!
And this is the same ebil kitteh in innocent pose:
Photo's made by Agent Mulder
Do I need to say moar?
Gotta love distorted photo's!
And this is the same ebil kitteh in innocent pose:
Photo's made by Agent Mulder
Wednesday, November 4, 2009
Een Libanese Verloving
Soms neemt het leven een verrassende wending en maak je dingen mee die je zelf niet had kunnen voorspellen. Zo werd ik een kleine maand geleden door een collega uitgenodigd op haar verlovingsfeest. In de Nederlandse cultuur is het niet gebruikelijk om een feest te geven als je gaat verloven, maar mijn collega is dan ook Libanees. Het zou dus een Islamitisch partijtje worden en ik was zeer nieuwsgierig naar hoe zoiets zou verlopen.
Afgelopen zondag was het dan zover en met alle collega's van de MyCom togen wij ons naar een zijstraatje van de immer multiculturele Amsterdamsestraatweg, alwaar het feest plaats had. We waren nog redelijk vroeg en we werden welkom geheten door de moeder van de bruid to be. Na een klein half uurtje begon de live muziek, iets waar ik erg naar uitkeek. Arabische muziek vind ik fascinerend, de akkoorden en toonsoorten zijn erg interessant! Zo ook nu. Een man bediende de twee synthesizers, pompte er een beat uit en rammelde vervolgens het ene na het andere melodietje eruit, al dan niet met zang erbij. Nou is mijn Arabisch niet wat het geweest is (uche), maar ik kon nog net grofweg verstaan waar het over ging (uiteraard over de liefde). Ook in de Arabische muziek word de vrouw bezongen..het woord 'habibi' kwam ontelbaar malen voorbij.
Na een tijdje maakte het feestelijke paar hun opwachting. De bruid to be had een ontzettend mooie goudkleurige jurk aan en haar haar was net een kunstwerk. Daarvoor bleek ze naar eigen zeggen 'maar 3,5 uur' voor bij de kapper te hebben gezeten. Meteen na hun binnenkomst gingen verschillende vrouwen de dansvloer op en ik moet zeggen...die vrouwen kunnen er wat van! In deze familie had bijna niemand een hoofddoek op, sterker nog, de meeste vrouwen hadden sexy jurken aan. En het dansen was ook uitermate suggestief. Het zou mij niet verbazen als op sommige tafels kwijl heeft gelegen, want ik zag sommige mannen een beetje dromerig naar de dansvloer staren. Ook een bepaalde collega stak niet onder stoelen of banken wat hij ervan vond. Het dansen kenmerkt zich natuurlijk door veel heup en schudbewegingen van bepaalde lichaamsdelen. Het zag er heel mooi uit en ik wilde ook graag dansen, maar was te bang om mezelf voor schut te zetten.
We konden eten gaan halen en er was voor mij niet heel veel keus. Wat er wel vleesloos was, was dan weer wel van hele hoge kwaliteit. Er was een soort pasteitje met kikkererwten en gewone erwten erin, dat was heerlijk (en heel pittig). Daarna kwam er een man naar ons toe die informeerde of wij 'wat te drinken wilden'. DIt vond ik het grappigste gedeelte van de avond. Bier schonk men uiteraard niet, dat zou te opvallend zijn. Er was echter een arsenaal aan sterke drank voorradig, daar sloeg je steil van achterover. Dat was echt niet voor dat handjevol Nederlanders in huis gehaald! Een beetje onderhands kregen we whiskey voorgezet die zeer goed te drinken was. Na dat ene glas had ik gelijk genoeg moed om wel de dansvloer op te gaan. Waarschijnlijk zag ik er volledig belachelijk uit, want mijn heupen zijn lang niet zo soepel als van de Libanese dames. Onder luid gejoel kwamen de verloofden ook de dansvloer op. Enkele andere mannen waagden nu ook een dansje. Voor een poosje was de dansvloer druk bezet. We kregen echter weer een whiskey in handen geduwd. Ik wilde eigenlijk geen alcohol meer, maar kreeg daarop te horen 'ben je moslim geworden ofzo?!', en kon daarop niet meer weigeren. Als 'niet-moslim-zijn' gelijk staat aan veel zuipen dan moet dat maar. Het feit dat ik op 10 cm hoge hakken stond woog echter ook mee en ik liet de whiskey half staan. Ik drink nooit veel, bij twee biertjes houdt het normaal voor mij ook op.
Even later werden de verlovingsringen omgedaan bij het paar en ook dit ging onder dat luide hoge gejoel van de vrouwen (dat gejank wat je ook weleens op het journaal ziet als er veel doden zijn gevallen bij een aanslag). Die geluiden gaan door merg en been, maar het schijnt erbij te horen.
Gefascineerd als ik was door het hele gebeuren, werd het zo langzamerhand wel tijd om een einde te breien aan de avond. Een busreis van een minuut of 45 was nakende en mijn warme bedje lonkte. We namen afscheid van de geliefden en ik vernam later dat het feest nog tot in de kleine uurtjes door is gegaan. Ik vond het leuk om mee te maken en ze kunnen zeker beter feesten dan Nederlanders. Ik ben al op veel bruiloften geweest en dat waren vaak saaie bedoeningen, waar niemand van de stoel kwam om een dansje te wagen. Dat ligt misschien aan de muziek die gedraaid wordt (op André Hazes zou ik ook niet gaan heupwiegen), of aan de cultuur in het algemeen.
Afgelopen zondag was het dan zover en met alle collega's van de MyCom togen wij ons naar een zijstraatje van de immer multiculturele Amsterdamsestraatweg, alwaar het feest plaats had. We waren nog redelijk vroeg en we werden welkom geheten door de moeder van de bruid to be. Na een klein half uurtje begon de live muziek, iets waar ik erg naar uitkeek. Arabische muziek vind ik fascinerend, de akkoorden en toonsoorten zijn erg interessant! Zo ook nu. Een man bediende de twee synthesizers, pompte er een beat uit en rammelde vervolgens het ene na het andere melodietje eruit, al dan niet met zang erbij. Nou is mijn Arabisch niet wat het geweest is (uche), maar ik kon nog net grofweg verstaan waar het over ging (uiteraard over de liefde). Ook in de Arabische muziek word de vrouw bezongen..het woord 'habibi' kwam ontelbaar malen voorbij.
Na een tijdje maakte het feestelijke paar hun opwachting. De bruid to be had een ontzettend mooie goudkleurige jurk aan en haar haar was net een kunstwerk. Daarvoor bleek ze naar eigen zeggen 'maar 3,5 uur' voor bij de kapper te hebben gezeten. Meteen na hun binnenkomst gingen verschillende vrouwen de dansvloer op en ik moet zeggen...die vrouwen kunnen er wat van! In deze familie had bijna niemand een hoofddoek op, sterker nog, de meeste vrouwen hadden sexy jurken aan. En het dansen was ook uitermate suggestief. Het zou mij niet verbazen als op sommige tafels kwijl heeft gelegen, want ik zag sommige mannen een beetje dromerig naar de dansvloer staren. Ook een bepaalde collega stak niet onder stoelen of banken wat hij ervan vond. Het dansen kenmerkt zich natuurlijk door veel heup en schudbewegingen van bepaalde lichaamsdelen. Het zag er heel mooi uit en ik wilde ook graag dansen, maar was te bang om mezelf voor schut te zetten.
We konden eten gaan halen en er was voor mij niet heel veel keus. Wat er wel vleesloos was, was dan weer wel van hele hoge kwaliteit. Er was een soort pasteitje met kikkererwten en gewone erwten erin, dat was heerlijk (en heel pittig). Daarna kwam er een man naar ons toe die informeerde of wij 'wat te drinken wilden'. DIt vond ik het grappigste gedeelte van de avond. Bier schonk men uiteraard niet, dat zou te opvallend zijn. Er was echter een arsenaal aan sterke drank voorradig, daar sloeg je steil van achterover. Dat was echt niet voor dat handjevol Nederlanders in huis gehaald! Een beetje onderhands kregen we whiskey voorgezet die zeer goed te drinken was. Na dat ene glas had ik gelijk genoeg moed om wel de dansvloer op te gaan. Waarschijnlijk zag ik er volledig belachelijk uit, want mijn heupen zijn lang niet zo soepel als van de Libanese dames. Onder luid gejoel kwamen de verloofden ook de dansvloer op. Enkele andere mannen waagden nu ook een dansje. Voor een poosje was de dansvloer druk bezet. We kregen echter weer een whiskey in handen geduwd. Ik wilde eigenlijk geen alcohol meer, maar kreeg daarop te horen 'ben je moslim geworden ofzo?!', en kon daarop niet meer weigeren. Als 'niet-moslim-zijn' gelijk staat aan veel zuipen dan moet dat maar. Het feit dat ik op 10 cm hoge hakken stond woog echter ook mee en ik liet de whiskey half staan. Ik drink nooit veel, bij twee biertjes houdt het normaal voor mij ook op.
Even later werden de verlovingsringen omgedaan bij het paar en ook dit ging onder dat luide hoge gejoel van de vrouwen (dat gejank wat je ook weleens op het journaal ziet als er veel doden zijn gevallen bij een aanslag). Die geluiden gaan door merg en been, maar het schijnt erbij te horen.
Gefascineerd als ik was door het hele gebeuren, werd het zo langzamerhand wel tijd om een einde te breien aan de avond. Een busreis van een minuut of 45 was nakende en mijn warme bedje lonkte. We namen afscheid van de geliefden en ik vernam later dat het feest nog tot in de kleine uurtjes door is gegaan. Ik vond het leuk om mee te maken en ze kunnen zeker beter feesten dan Nederlanders. Ik ben al op veel bruiloften geweest en dat waren vaak saaie bedoeningen, waar niemand van de stoel kwam om een dansje te wagen. Dat ligt misschien aan de muziek die gedraaid wordt (op André Hazes zou ik ook niet gaan heupwiegen), of aan de cultuur in het algemeen.
Subscribe to:
Posts (Atom)