Mijn goede vriend Daniël studeerde eerst ook TCS, maar is overgestapt naar de Vertaalacademie in Maastricht. We hadden al verscheidene pogingen gewaagd om af te spreken in Maastricht met onze vriendin Sylvia erbij, maar het kwam er steeds niet van. Sylvia studeert nu tijdelijk in Istanbul, dus in m'n eentje ging ik vorige week vrijdag richting Maastricht. Lekker twee uur suffen in de trein en toen stond ik in het zonnige Maastricht. Het was fijn Daniël weer te zien ('t was alweer een poosje geleden). De stad deed mij niet echt Nederlands meer aan, eerder Frans of Duits. Ook het taaltje doet mij vreemd aan ;) Je hoort er ook veel Frans. Daniël leidde mij een beetje rond door de stad en we streken neer op een terrasje voor de St.Servaaskerk. Het was echt heerlijk warm.
Na het kopje koffie wilden we de kerk in. Daniël was er wel vaker in geweest voor een klein moment van bezinning en het beviel hem wel. Ik had zelf al lang niet meer stil gestaan bij de dood van mijn tante, dus het was een goede mogelijkheid om daar een kaarsje aan te steken. Het was 3 euro entree, dat wel, maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen. We hebben ongeveer een uur in de kloostertuin gezeten, daar hoorden we geen lawaai meer van de stad. Helaas wel een troep fransen met fotocamera. Toen besloten we maar op te stappen en de kerk binnen te gaan.
Erg mooi! Het is een enorm ruime kerk, met veel glas in lood ramen en uiteraard de prularia die bij een katholieke kerk hoort. Ik ben toch blij dat we die 3 euro entree hebben betaald, want het was het kijkje wel waard. Volgens mij kan je ook wel leuk shoppen in Maastricht. In The Bodyshop werd ik leuk geadviseerd door de verkoopster over dagcreme. Ik kan alleen niet zo goed tegen dat Limburgse taaltje, dan nog liever Frans horen :p
Daniël liet ook zijn huis en kamer zien. Het ligt lekker stil, een beetje aan de rand van de stad. We maakten vega-nasi en in een bui van nostalgie checkten we alle gouwe ouwe nummers van de Backstreet Boys e.d. Erg om gelachen!
Rond een uurtje of half 8 ging ik weer naar Utrecht (had een slaaptekort van hier tot noord-china) en de treinreis ging dan ook grotendeels aan mij voorbij. Maastricht is me goed bevallen; het leek bijna wel een klein vakantie uitje!
Friday, May 30, 2008
Monday, May 12, 2008
Een paar prima daagjes!
Zo. Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Het is ook een beetje zonde om binnen te zitten om te bloggen terwijl buiten de zon schijnt. Maar nu is het 11 uur 's avonds en is de zon toch verdwenen en gaat men weer voor de tv of pc hangen.
Net weer hardgelopen en daarbij m'n persoonlijke record qua 'afstand-aan-een-stuk-doorlopen' verbeterd. Mijn conditie is misschien iets beter dan die van de gemiddelde Nederlander, maar ik loop vooral op wilskracht. Als ik naar mijn spieren zou luisteren, zou ik na 3-4 minuten al moeten stoppen met lopen. Meestal ga ik na een kilometer of 5 even een stukje wandelen en dan de laatste 3-4 km weer rennen. Nu heb ik mezelf gedwongen om door te rennen en kwam ik terecht in de 'runners high'. Dat was zwaar relaxed. Ik voelde geen pijn meer in m'n spieren en kon lekker doorrennen. Nu heb ik dus het rondje van 9 km aan een stuk door gerend. Voor mij was dat een goede prestatie, omdat ik van te voren dacht dat het hardlopen een kansloze zaak was. Het is ook een rare sport. Onder het lopen voel je je echt klote, totdat je in een ritme terecht komt en als je uiteindelijk klaar bent krijg je een soort 'geluksgevoel' over je heen. Althans, zo gaat het bij mij. Ik ben nu een maand semi-serieus aan het trainen (3x/4x per week) en voel vooruitgang. Dat is leuk!
Net weer hardgelopen en daarbij m'n persoonlijke record qua 'afstand-aan-een-stuk-doorlopen' verbeterd. Mijn conditie is misschien iets beter dan die van de gemiddelde Nederlander, maar ik loop vooral op wilskracht. Als ik naar mijn spieren zou luisteren, zou ik na 3-4 minuten al moeten stoppen met lopen. Meestal ga ik na een kilometer of 5 even een stukje wandelen en dan de laatste 3-4 km weer rennen. Nu heb ik mezelf gedwongen om door te rennen en kwam ik terecht in de 'runners high'. Dat was zwaar relaxed. Ik voelde geen pijn meer in m'n spieren en kon lekker doorrennen. Nu heb ik dus het rondje van 9 km aan een stuk door gerend. Voor mij was dat een goede prestatie, omdat ik van te voren dacht dat het hardlopen een kansloze zaak was. Het is ook een rare sport. Onder het lopen voel je je echt klote, totdat je in een ritme terecht komt en als je uiteindelijk klaar bent krijg je een soort 'geluksgevoel' over je heen. Althans, zo gaat het bij mij. Ik ben nu een maand semi-serieus aan het trainen (3x/4x per week) en voel vooruitgang. Dat is leuk!
Subscribe to:
Posts (Atom)